Εγκλωβισμός Μαξίμου σε πολυεπίπεδη διαπραγμάτευση

Γράφει ο/η

newsroom

Τα προβλήματα στην οικονομία και τα αδιέξοδα στα εθνικά θέματα αναγκάζουν το Μαξίμου να ετοιμάζεται για εκλογές έως το φθινόπωρο, με ορισμένους κύκλους να εισηγούνται ακόμη και το σενάριο του απόλυτου αιφνιδιασμού.

Τα σενάρια για εκλογές το φθινόπωρο έχουν πέσει ξανά δυνατά στο τραπέζι, παρά την προσπάθεια του Μαξίμου να πείσει με κάθε τρόπο πως οι κάλπες θα στηθούν το 2019 και θα εξαντληθεί η τετραετία.

Σύμφωνα με τον Φιλελεύθερο, ασφαλώς και η λογική θα υπαγόρευε μια τέτοια εξέλιξη, διότι, από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις -και στην κοινωνία- να φθείρεται όλο και περισσότερο, το συμφέρον τους είναι να παραμείνουν στην εξουσία για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα. Οι δυσκολίες, ωστόσο, στον δρόμο τους και τα εμπόδια που ορθώνονται είναι πολλά: οικονομία, εθνικά θέματα ή ακόμη και οι σχέσεις μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων.

Τα αρνητικά μηνύματα, άλλωστε, έχουν κατακλύσει το Μαξίμου τις τελευταίες εβδομάδες και αρκετές πρωτοβουλίες του πρωθυπουργού να αλλάξει την ατζέντα γύρισαν μπούμερανγκ. Όσο κι αν ο Αλ. Τσίπρας επαναφέρει στο προσκήνιο και στον πολιτικό λόγο την «καθαρή» έξοδο από το μνημόνιο, καθίσταται όλο και πιο σαφές ότι έξοδος μπορεί μεν να υπάρξει, αλλά δεν θα είναι «καθαρή».

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση επιδιώκει να δημιουργήσει θετική ατζέντα, μέσα από μια σειρά υποσχέσεων. Επί παραδείγματι, για την αύξηση του κατώτατου μισθού ή τη μείωση των φορολογικών συντελεστών. Ακόμη κι αυτές οι υποσχέσεις, ωστόσο, περνούν από τις Συμπληγάδες των δανειστών και συγκεκριμένα την τύχη των μέτρων για τη διετία 2019-2020. Ο ακριβής χρόνος της μείωσης του αφορολόγητου (σ.σ.: αρχικά έχει συμφωνηθεί για το 2020) και οι περικοπές στις συντάξεις που έρχονται -βάσει της συμφωνίας- από τον Ιανουάριο του 2019 συνδυάζονται άμεσα με τη φθορά της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ναι μεν το πολιτικό κόστος είναι μεγάλο από τις αποφάσεις και μόνο, αλλά εν τοις πράγμασι θα φανεί όταν τα μέτρα αυτά «μεταφραστούν» σε ποσά στις τσέπες των πολιτών.

Σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα, αντίστοιχα αρνητικά είναι και τα μηνύματα που λαμβάνει η κυβέρνηση για το Σκοπιανό, διαψεύδοντας τις προσδοκίες που καλλιέργησε πρόωρα η ίδια και τελικά φαίνεται πως περνά κάτω από τον πήχη που έβαλε. Ο Νίκος Κοτζιάς υπαινίχθηκε σε πρόσφατες δηλώσεις του ότι η Σύνοδος του ΝΑΤΟ τον Ιούνιο θα περάσει δίχως λύση, άρα οι όποιες εξελίξεις θα δρομολογηθούν μετά το φθινόπωρο, οι Σκοπιανοί απορρίπτουν τις ελληνικές θέσεις για ονομασία erga omnes και συνταγματική αναθεώρηση, ενώ «χλομιάζει» και η ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ και των Δυτικών Βαλκανίων γενικότερα: σε δηλώσεις του, ο Εμανουέλ Μακρόν τόνισε πως πρώτη προτεραιότητα πρέπει να αποτελέσει για την Ευρωπαϊκή Ένωση «η εμβάθυνση και μεταρρύθμιση της», όπως ακριβώς είναι σήμερα.

Σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά, είναι ξεκάθαρο πως Αθήνα και Άγκυρα εισέρχονται σε μία περίοδο που μοιάζει με «διακεκαυμένη ζώνη», τουλάχιστον έως τις εκλογές στην Τουρκία (24 Ιουνίου). Στην κυβέρνηση, από τη μία πλευρά εκτιμούν ότι η εξέλιξη αυτή ίσως λειτουργήσει εκτονωτικά και έτσι μπορούν να αποφευχθούν ακραίες ενέργειες. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, φοβούνται ως πιθανό ενδεχόμενο το ακριβώς αντίθετο: ότι ο υπερπατριωτισμός στο εσωτερικό της Τουρκίας και η πλειοδοσία εθνικισμού μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική και επικίνδυνη ένταση σε Αιγαίο και Κύπρο. Ούτως ή άλλως, όπως και στην περίπτωση του Σκοπιανού, η κυβέρνηση πέρασε ξανά κάτω από τον πήχη που έβαλε με την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα τον Δεκέμβριο, αφού μάλλον άνοιξε την όρεξη του Τούρκου προέδρου παρά η επίσκεψη υπήρξε «επιτυχία», όπως χαρακτηρίστηκε και διαφημίστηκε από το κυβερνητικό στρατόπεδο.