Πέντε μέρες, έξι χώρες!!!

Γράφει ο/η

newsroom

Άλλη μια επική εκδρομή του ΣΦΣΤ έγινε και φέτος με μεγάλη επιτυχία. Ήταν μια εξόρμηση στο άγνωστο για να γνωρίσουμε τα δυτικά Βαλκάνια.

Ξεκινήσαμε λοιπόν πρωί πρωί την Τετάρτη του Πάσχα με κατεύθυνση τον Βορά. Περάσαμε τα σύνορα και το μεσημέρι φτάσαμε στην πόλη των Σκοπίων. Δύο ώρες ήταν δεν ήταν αρκετές για να φωτογραφίσουμε το πλήθος των αγαλμάτων και των αρχαιοπρεπών κτιρίων, που στήθηκαν στην αγωνιώδη προσπάθεια των ιθυνόντων τα τελευταία χρόνια στην χώρα αυτή, να πείσουν ντε και καλά για την σχέση τους με την αρχαία εποχή.

Το απόγευμα περάσαμε στην Σερβία και φτάσαμε το βράδυ στην πόλη Κραγκούγιεβατς για την διανυκτέρευση.

Μετά το δείπνο και την τακτοποίηση στα δωμάτια κάναμε και μια βόλτα στο κέντρο της πόλης.

Το επόμενο πρωί μετά από μια σύντομη ξενάγηση, αναχωρήσαμε για την οροσειρά των Δειναρικών Άλπεων και αφού περάσαμε μέσα από πανέμορφα τοπία φτάσαμε στην Μόκρα Γκόρα για να κάνουμε το ταξίδι με το μισθωμένο ατμοκίνητο τρένο μας στην διάσημη πλέον μουσειακή γραμμή “Sargan 8”.

Το τρενάκι κινείται πάνω στην στενή γραμμή πλάτους 76 cm που ένωνε το Βελιγράδι με το Σεράγεβο. Σήμερα λειτουργεί μόνο ένα μικρό μέρος της γραμμής ως μουσειακό και σύντομα αναμένεται να επεκταθεί η μουσειακή αυτή γραμμή και μέσα στην Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας Ερζεγοβίνης.

Η εμπειρία του ταξιδιού με ατμοκίνητο τρένο είναι μοναδική και αυτή ήταν η δεύτερη μόλις φορά στην εντεκάχρονη ιστορία του συλλόγου μας, που κατορθώσαμε να πραγματοποιήσουμε τέτοιο ταξίδι. Το τρενάκι κάνει μια διαδρομή που έχει το σχήμα του αριθμού 8, ώστε να κερδίσει ύψος σκαρφαλώνοντας στο βουνό. Είναι πραγματικά μια μαγευτική διαδρομή στην πλαγιά απέναντι από το ξύλινο χωριό του Εμίρ Κουστορίτσα, το οποίο είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε μετά το τέλος του διάρκειας δυόμισι ωρών ταξιδιού μας με το τρένο. Στο ταξίδι μας αυτό συναντηθήκαμε και με άλλα γκρουπ, ένα μαθητικό και ένα άλλο Κινέζων τουριστών και ασφαλώς είχαμε το ερέθισμα να σκεφτούμε, πόσες όμορφες σιδηροδρομικές διαδρομές στην χώρα μας ρημάζουν, ενώ θα μπορούσαν να είναι σπουδαίοι πόλοι τουριστικής ανάπτυξης.

Κι αφού ξεμπερδέψαμε με το κάρβουνο και τον Κουστορίτσα ξεκινήσαμε για τον μεγάλο άθλο, να διαβούμε δηλαδή τα ψηλά βουνά και να φτάσουμε στην άλλη πλευρά της οροσειράς. Το κατορθώσαμε περνώντας μέσα από στενά φαράγγια δίπλα σε μεγάλα ποτάμια και φτάσαμε το βράδυ επιτέλους στην πόλη του Τρέμπινιε για να δειπνήσουμε και να ξεκουραστούμε. Το επόμενο πρωί περπατήσαμε στο όμορφο κέντρο της πόλης με το μεγάλο πέτρινο γεφύρι που καθρεφτίζεται μαζί με τα διπλανά κτίρια στα ήρεμα νερά του ποταμού που την διαρρέει

Αφήσαμε λοιπόν πίσω μας την συμπαθητική αυτή πόλη της Βοσνίας Ερζεγοβίνης με τους Σέρβους κατοίκους της και κατευθυνθήκαμε στο κοντινό Ντουμπρόβνικ στην Κροατία. Για την πόλη αυτή ότι και να πεις είναι πραγματικά λίγο. Μείναμε εκεί τρεις ώρες, ξεναγηθήκαμε στους δρόμους της και φωτογραφίσαμε τα απίστευτα μεσαιωνικά της κτίρια, τους πύργους, τους δρόμους, τις εκκλησιές της και τελικά φύγαμε για το Κότορ του Μαυροβουνίου. Κάναμε και μια συντόμευση της διαδρομής επιβιβαζόμενοι σε ένα φέρι, να και η κρουαζιέρα, και αργά το απόγευμα είχαμε κατακτήσει και το Κότορ με το κάστρο του και τα στενά του καντούνια. Το βράδυ πια πήραμε τον δρόμο για την Ποντγκόριτσα την πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου για να κάνουμε την τρίτη διανυκτέρευση της εκδρομής μας.

Το Σάββατο ταξιδέψαμε με το τρένο της γραμμής για να πάμε στο λιμάνι του Μπαρ. Το τρένο διασχίζει έναν πανέμορφο υγροβιότοπο στη λίμνη της Σκόδρας για να πάει μετά από μια ώρα στην πόλη- λιμάνι που μοιάζει αρκετά με την δική μας Ηγουμενίτσα. Μετά την βόλτα και τον απαραίτητο καφέ κινηθήκαμε βόρεια προς την Μπούτβα την Ριβιέρα των Βαλκανίων με την τεράστια τουριστική ανάπτυξη. Κι εδώ κάστρο κι εδώ καντούνια, αλλά και παραλία και μοντέρνα ξενοδοχεία  δίπλα ακριβώς στο κάστρο. Ο καιρός είχε ζεστάνει αρκετά ώστε η θάλασσα να γίνεται από τώρα αρκετά ελκυστική. Φεύγοντας φωτογραφίσαμε από ψηλά και το διάσημο νησάκι του Αγίου Στεφάνου. Το απόγευμα επιστρέψαμε και πάλι στην Ποντγκόριτσα για να ξεκουραστούμε, να κάνουμε τις βόλτες μας και να μαζευτούμε για το τελευταίο πια βράδυ μας σε ένα ταβερνάκι με μουσική -και ελληνική- στο κέντρο της πόλης.

Και κάπως έτσι ξημέρωσε η Κυριακή, η τελευταία μέρα της εκδρομής μας. Μπαίνοντας στην Αλβανία σταματήσαμε στην πόλη της Σκόδρας δίπλα και πάλι στην ομώνυμη λίμνη, στην Αλβανική τώρα πια πλευρά της. Και το κατηφόρισμα συνεχίστηκε, ώστε το μεσημέρι να φτάσουμε για φαγητό στο κέντρο των Τιράνων. Αν πούμε ότι δεν εντυπωσιαστήκαμε από την ανάπτυξη της πόλης αυτής θα είναι ψέμα. Πολλά νέα κτίρια και φαρδείς περιποιημένοι δρόμοι στο κέντρο της. Εκεί είναι και ο νεόδμητος εντυπωσιακός ναός της Αναστάσεως, η εκκλησία των ορθοδόξων πολιτών και φυσικά της ελληνικής μειονότητας των Τιράνων, που είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε.

Η ώρα όμως περνούσε και το ταξίδι μας ήταν ακόμα μακρύ. Κινηθήκαμε λοιπόν και πάλι προς τον νότο και περνώντας μέσα από καταπράσινα πανέμορφα τοπία καταλήξαμε το σούρουπο στις ακτές της λίμνης Οχρίδας στην εντυπωσιακή πόλη του Πόγραδετς.

Αξίζει να σημειωθεί πως στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μας από την Ποντγκόριτσα ως το Πόγραδες, κινούμαστε ακριβώς δίπλα στην σιδηροδρομική γραμμή. Και πάλι δεν μπορούσαμε παρά να σκεφθούμε, πως αν είχαν κατασκευαστεί τα αιωνίως εξαγγελλόμενα αλλά μη πραγματοποιούμενα έργα των γραμμών Καλαμπάκας-Κοζάνης και Σιάτιστας-Πόγραδετς, θα συνδέονταν σιδηροδρομικά ο Πειραιάς και η Θεσσαλονίκη με τα λιμάνια της Αλβανίας και του Μαυροβουνίου στην Αδριατική θάλασσα. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι κάποτε θα γίνουν και στον τόπο μας τα αυτονόητα, όπως είναι και η αλλαγή των πλαστικοποιημένων “μπακαβάδων” που έχουμε για ταυτότητες, με αποτέλεσμα να καθυστερούμε αφάνταστα στα σύνορα, με την χειρονακτική πληκτρολόγηση των στοιχείων μας, και να έχουμε γίνει η χλεύη της υφηλίου. “Καταστρόφα” αναφώνησε μπαϊλντισμένος ένας αστυνομικός στα σύνορα του Μαυροβουνίου.

Γελώντας λοιπόν με τα χάλια μας αλλά και με το κέφι που μας χάρισαν οι όμορφες εμπειρίες μας και τα παλιά αλλά και νέα ανέκδοτα φτάσαμε κατά τις δύο τα ξημερώματα στην πόλη μας.

Το ΔΣ του συλλόγου ευχαριστεί θερμά όσους πήραν μέρος στην εκδρομή, επίσης όσους έγιναν καινούργια μέλη και ελπίζει ότι σύντομα θα μπορέσει να επαναλάβει το ωραίο αυτό ταξίδι και για τους πολλούς άλλους φίλους μας που δεν μπόρεσαν να έρθουν, λόγω των περιορισμένων αυτή τη φορά θέσεων, μαζί μας.