Σοσιαλισμός των ηλιθίων

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Κατά τη διάρκεια του χθεσινού αντιπολεμικού συλλαλητηρίου,  μια ομάδα περίπου 40 διαδηλωτών αποκόπηκε από την πορεία και επιχείρησε να γκρεμίσει το άγαλμα του Χάρι Τρούμαν το οποίο βρίσκεται επί της Λεωφόρου Βασιλέως Κωνσταντίνου, ασχέτως αν αυτός μέσω του δόγματος Μάρσαλ έδωσε κάποια εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για να σταθεί στα πόδια της η μεταπολεμική Ελλάδα.

Προφανώς και η ενέργεια των διαδηλωτών ήταν συμβολική.  Ωστόσο, έστω κι έτσι είναι μία απόδειξη της πολιτισμικής νεύρωσης που κατατρέχει τον ελληνικό λαό με το «αντί».  Αντιαμερικάνος, μάλλον στην πλειοψηφία του μετά τον εμφύλιο και ιδίως μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Ο αντιμερικανισμός των προηγούμενων δεκαετιών έδωσε τη θέση του, πριν από δέκα περίπου χρόνια στον αντιγερμανισμό ελέω των μνημονίων.  Λίγο η επικοινωνιακή δεινότητα του Ομπάμα, λίγο ή και περισσότερο τα μνημόνια και ο «τιμωρός» με τους δημοσιονομικά απείθαρχους Έλληνες Σόιμπλε, δεν άργησε να γίνει το… θαύμα. Ο αντιαμερικανισμός υποχώρησε για να δώσει τη θέση του στον αντιγερμανισμό και σε ένα γενικότερο αντιευρωπαϊσμό.  Πλέον ο αντιαμερικανισμός επανέρχεται λόγω κυρίως της αντιπάθειας που  τρέφει (ίσως όχι άδικα) ένα μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης στο νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τράμπ.

Τα «αντί» είναι αναπόσπαστα από την πολιτική κουλτούρα του τόπου μας. Το ότι στην Ελλάδα ο εχέφρων άνθρωπος «οφείλει» να φορτώνει τις ευθύνες για τη δική μας κατάντια  στους ξένους αποτελεί αξίωμα στον κόσμο της πολιτικής, της δημοσιογραφίας και των γραμμάτων. Όποιος απορρίπτει ή αμφισβητεί τις θεωρίες συνομωσίας που θέλουν τους «κακούς ξένους» να φταίνε για την κακιά μας τη μοίρα ή για όποιο άλλο δεινό μας συμβαίνει είναι «αφελής», «αδιάβαστος», ακόμη και «πουλημένος». Τα προηγούμενα χρόνια μπουχτίσαμε από χαρακτηρισμούς πολιτικών αντιπάλων της τότε αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, ως «γερμανοτσιολιάδες», «τσολάκογλου» και τόσους άλλους από αντιμνημονιακούς πατριώτες που μια χαρά εφάρμοσαν στην πορεία τα την επαχθέστερη  ίσως έκδοση των μνημονίων.

Είναι μάλλον γνωστός ο αφορισμός του Jacques Julliard που ορίζει τον αντιαμερικανισμό ως τον «σοσιαλισμό των ηλιθίων». Στην περίπτωσή μας η  φράση του γάλλου συγγραφέα ταιριάζει… γάντι.