Ο ταλαντούχος κ. Χαρίτσης…

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Η επίσκεψη του αναπληρωτή υπουργού  Οικονομίας κ. Αλέξη Χαρίτση την περασμένη εβδομάδα στα Τρίκαλα προσφέρεται για πολιτική ή μάλλον καλύτερα, για  κοινωνιολογική ανάλυση.

Ο  κ. Χαρίτσης είναι ένας νέος άνθρωπος που δεν γεννήθηκε εν δυνάμει υπουργός. Ένας κανονικός άνθρωπος που έχει επιστημονικές περγαμηνές. Έχει αντίληψη της αγοράς. Έχει στοιχειώδη επαφή με το επιχειρηματικό αλλά και  κοινωνικό γίγνεσθαι. Ως τέτοιος λοιπόν, ήταν αναμενόμενο να αφήσει καλές εντυπώσεις με τους εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων με τους οποίους συναντήθηκε στο Επιμελητήριο. Δεν το έπαιξε κάποιος. Δεν είχε ύφος σαράντα καρδιναλίων.  Μπορεί να μην έλυσε κανένα πρόβλημα επί τόπου (δεν αναμένονταν άλλωστε) αλλά έδινε συγκεκριμένες απαντήσεις (άσχετα αν αυτές ικανοποίησαν ή όχι) σε συγκεκριμένα ερωτήματα χωρίς τον συνήθη ξύλινο πολιτικό λόγο του παρελθόντος με τον μεγαλόσχημων υπουργό να λέει, να λέει και στο τέλος να μην λέει (επί του θέματος) τίποτα (Που είσαι Άκη…).

Ο ίδιος υπουργός που άφησε καλές εντυπώσεις στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τους παραγωγικούς φορείς, λίγα λεπτά αργότερα, λίγα σκαλιά παρακάτω, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Επιμελητηρίου, δεν ξέφυγε από τον πειρασμό να μιλήσει κομματικά σε ένα αμιγώς κομματικό ακροατήριο.

Μπορεί αυτό το κομματικό ακροατήριο να το ευχαριστήθηκε. Μπορεί να ήταν μια τονωτική ένεση για τον Συριζαίο αλλά δεν είχε να πει κάτι στον μέσο Τρικαλινό που δεν έχει καμιά σκασίλα για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Καταλήγοντας, ο κ. Χαρίτσης και ο κάθε ταλαντούχος κύριος Χαρίτσης που έχει τα προσόντα, τη διάθεση και την ικανότητα να ανταποκριθεί στο ρόλο του υπουργού ενός κρίσιμου υπουργείου για την ανάπτυξη, όπως είναι αυτό της Εθνικής Οικονομίας, δεν χρειάζεται να αποδείξει τον… κομματικό του πατριωτισμό σε κανένα. Τι χρειάζεται; Να κάνει αυτό που ήδη κάνει. Τη δουλειά του χωρίς κομματικά φτιασιδώματα. Αυτά είναι για άλλους. Εκείνους που δεν ξέρουν ή  και δεν θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους.