Λειψά τα υπουργεία για τη Θεσσαλία

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Ως Περιφέρεια Θεσσαλίας δεν είμαστε στα… φόρτε μας, ούτε σ’ αυτή την κυβέρνηση. Μία υφυπουργός, (η Κατερίνα Παπανάτσιου από τον Βόλο), μία ακόμη επίσης από τον Βόλο η Μαρίνα Χρυσοβελώνη από τους ΑΝΕΛ και ένας ακόμη (ο Βασίλης Κόκκαλης της Λάρισας επίσης από τους ΑΝΕΛ) κι αυτοί είναι όλοι κι όλοι. Είναι βέβαια και ο «δικό μας» Φώτης Κουβέλης στο Ναυτιλίας αλλά αυτός δεν πολιτεύεται σε κάποιον από τους Νομούς της Θεσσαλίας, ούτε πρόκειται να το κάνει, όπως δήλωσε πρόσφατα στη «λέσχη 9,76» προς μεγάλη ανακούφιση των τριών κυβερνητικών βουλευτών του Νομού μας.
Το έλλειμμα της εκπροσώπησης της Θεσσαλίας στις κυβερνήσεις είναι διαχρονικό. Με εξαίρεση την «χρυσή» για την παρουσία της Θεσσαλίας σε κυβερνητικές θέσεις, πενταετία των κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή, σε  όλες τις υπόλοιπες κυβερνητικές περιόδους, η Θεσσαλία ήταν απούσα ή σχεδόν απούσα, με ορατές επιπτώσεις στα αναπτυξιακά έργα υποδομής.
Το τι ακριβώς σημαίνει για ένα Νομό, μια Περιφέρεια να έχει «δικούς της» υπουργούς το κατανοήσαμε αυτή τη «χρυσή πενταετία», όταν η Θεσσαλία είχε πέντε – έξι υπουργούς και υφυπουργούς. Ήταν ο Γιώργος Σουφλιάς από τη Λάρισα στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Ο Δημήτρης Σιούφας στο Ανάπτυξης. Ο Σωτήρης Χατζηγάκης στο Αγροτικής Ανάπτυξης. Ο Νίκος Λέγκας υφυπουργός Οικονομικών. Ο Σπύρος Ταλιαδούρος υφυπουργός Παιδείας και ο μακαρίτης ο Θανάσης Νάκος στο Εσωτερικών. Τα αποτελέσματα εύκολα ανιχνεύσιμα. Δε λέμε για τα ρουσφέτια και τα… ρουσφετάκια αλλά για τα έργα υποδομής. Αλήθεια υπάρχει κανείς καλόπιστος που να πιστεύει ότι θα είχε έρθει το φυσικό αέριο στη Δυτική Θεσσαλία αν δεν ήταν υπουργός ο Σιούφας; Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι θα είχε αρχίσει ο Ε65 αν δεν έβαζε πλάτη ο Λέγκας; Υπάρχει κάποιος που να μην αναγνωρίζει το ρόλο του Σουφλιά στην προώθηση των έργων της εκτροπής τα οποία θα είχαν τελειώσει αν δεν έπεφτε η κυβέρνηση Καραμανλή;
Τώρα έχουμε τον Φώτη, κι αυτόν από μακριά και σε ένα υπουργείο αδιάφορο για τα Τρίκαλα. Εκτός κι αν προεκλογικά μας φέρουν και θάλασσα για να μας φύγει ο καημός…