Ο φανερός άσσος στο μανίκι του κ. Τσίπρα

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Οι τράπουλα έχει τέσσερις άσσους. Ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να έχει μόνο ένα στο μανίκι του κι αυτός είναι οι συντάξεις. Για την ακρίβεια, η μη περικοπή των συντάξεων που μονοπωλεί το δημόσιο διάλογο βδομάδες τώρα, τόσο που τείνει να καταστεί το μεγάλο διακύβευμα των επόμενων εκλογών.

Καταρχάς είναι το ζήτημα που θα κρίνει το χρόνο των εκλογών. Σε περίπτωση που οι δανειστές «ανάψουν» το «πράσινο φως» για τη μη περικοπή ή έστω τη χρονική μετάθεση της περικοπής των συντάξεων ο χρόνος διεξαγωγής τους μετατίθεται από την Άνοιξη και έπειτα. Σε διαφορετική περίπτωση  η επίσπευση των εκλογών μοιάζει σχεδόν δεδομένη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφές ότι μέσω της μη περικοπής των συντάξεων επιχειρεί να πείσει πως ένα αριστερό κόμμα μπορεί να ψήφισε περικοπές συντάξεων, αλλά κατάφερε να αποτρέψει την εφαρμογή τους, άρα δεν πρόδωσε τους ψηφοφόρους του.

Σ’ αυτόν τον… υπέρ πάντων αγώνα για την πολιτική του διάσωση και ίσως επικράτηση στις επόμενες εκλογές, ρίχνει όλα τα δυνατά χαρτιά. Ικανοποιεί κάθε λογικό και παράλογο αίτημα των δανειστών ή τέλος πάντως, όλων εκείνων που μπορούν να δημιουργήσουν τους συσχετισμούς για την επίτευξη των στόχων με πρώτους και καλύτερους τους Αμερικανούς οι οποίοι βρήκαν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα ίσως τον πιο «συνεργάσιμο» πρωθυπουργό από τη μεταπολίτευση και έπειτα.

Ο στόχος δεν είναι εύκολος. Κι αυτό γιατί προσκρούει την καλβινιστή αντίληψη του Βερολίνου που μπορεί να θεωρεί τον πρωθυπουργό ως διαχειρίσιμο, ωστόσο έχει πειστεί ότι το κάνει για προεκλογικούς και μόνο λόγους. Κατά συνέπεια όσο και να τον συμπαθούν και να θέλουν να τον στηρίξουν, δύσκολα θα  μπουν σε μια τέτοια λογική που αντιβαίνει στη δική τους προτεσταντική θεώρηση δεδομένου και του λάθους μηνύματος που θα έστελναν στις υπόλοιπους «μεγάλους ασθενείς» της Ευρωζώνης με κυριότερη την Ιταλική κυβέρνηση που κυριαρχείται από τους λαϊκιστές του Γκρίλο και τους  εθνικιστές της Λέγκας.

Ο στόχος δεν είναι εύκολος αλλά όχι  και ανέφικτος. Επικοινωνιακά δε, έχει αναχθεί στο μείζον πολιτικό ζήτημα εξοβελίζοντας μια πιο ορθολογική προσέγγιση της μετά-μνημονιακής πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένας ευρύτερος διάλογος για την αναπτυξιακή ώθηση της χώρας. Σ’ αυτή την προνομιακή (σε περίπτωση που τελικώς δεν περικοπούν οι συντάξεις) για τον ΣΥΡΙΖΑ  συζήτηση σύρθηκε και η Νέα Δημοκρατία, κινδυνεύοντας να εγκλωβιστεί προεκλογικά στην ατζέντα του κ. Τσίπρα ο οποίος θα δρέψει και τους εκλογικούς καρπούς.