Αναλώσιμοι «ηγέτες»

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

«Ηγέτες» μιας χρήσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Λίγα χρόνια πριν οι πρωθυπουργοί έρχονταν για να… μείνουν. Για πέντε, (Καραμανλής Κώστας), Οκτώ (Σημίτης Κώστας) και δέκα χρόνια (Ανδρέας Παπανδρέου). Πλέον οι πρωθυπουργοί είναι μιας χρήσης. Από το ξέσπασμα της κρίσης και έπειτα τους αλλάζουμε σαν τα πουκάμισα με μοναδική ίσως εξαίρεση τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος ετοιμάζεται να κλείσει μια πλήρη τετραετία, χωρίς όμως οι δημοσκοπήσεις να δίνουν ιδιαίτερες πιθανότητες στην ανανέωση της θητείας του.

Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. Ανάλογη είναι η πολιτική πραγματικότητα και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Που είναι ο Σαρκοζί και ο Ολάντ; Που είναι ο πολλά υποσχόμενος  Ματέο Ρέντζι; Η πλειονότητα των «ηγετών» και στην υπόλοιπη Ευρώπη, ολοκληρώνει ή δεν ολοκληρώνει μια θητεία και έπειτα αντικαθίσταται από άλλο εξίσου αναλώσιμο «ηγέτη». Μοναδική εξαίρεση η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα  Μέρκελ η οποία αν και αποδυναμωμένη, παραμένει στη θέση της  για 13 συναπτά έτη. Ο λόγος της μακροημέρευσή της στην ηγεσία της μεγαλύτερης δύναμης της Ευρώπης είναι η σταθερότητα που εγγυάται στην εύρωστη γερμανική οικονομία. Αντιστρόφως ανάλογος είναι και ο λόγος της συρρίκνωσης του πολιτικού χρόνου που έχουν στη διάθεσή τους οι «ηγέτες» της υπόλοιπης Ευρώπης να απαντήσουν στα ζωτικά οικονομικά ζητήματα των πολιτών τους. Αποδοκιμάζονται γρήγορά μέσω της λαϊκής ψήφου, εξαιτίας της ανικανότητας να δώσουν λύση στα ζωτικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

Ανάλογη πορεία εμφανίζει πλέον και ο μέχρι πρότινος λαμπερός και πολλά υποσχόμενος Εμανουέλ Μακρόν που βλέπει τη δημοτικότητά του να κατακρημνίζεται για τους ίδιους ακριβώς λόγους που είδαν το σήμα της εξόδου από τα Ιλίσια Πεδία και οι προκάτοχοί του.