Εμείς (πάντως) πιστεύουμε τον Σάκη

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Όσοι γνωρίζουν στοιχειωδώς τον Σάκη Παπαδόπουλο μπορούν να βεβαιώσουν ότι ποτέ δεν θα πήγαινε στον Πάνο Καμμένο να ζητήσει ρουσφέτι με την κλασική έννοια της λέξης.

Ποτέ δεν θα πήγαινε, ο Σάκης που ξέρουμε, στον υπουργό Άμυνας (ο οποίος μάλιστα προέρχεται από διαφορετικό πολιτικό και ιδεολογικό χώρο) να του ζητήσει να φέρει ένα φαντάρο από τον Έβρο στα Τρίκαλα. Δεν είναι του χαρακτήρα του, δεν το μπορεί, δεν του πάει.

Η απάντηση του κ. Παπαδόπουλου, δηλαδή ότι το δήθεν «ρουσφέτι» ήταν το αίτημα που διατυπώθηκε και από τους τρεις βουλευτές σε υποστήριξη του αιτήματος του δημάρχου Δημήτρη Παπαστεργίου για την παραχώρηση του στρατοπέδου της πρώην ΤΑΞΥΠ προκειμένου να στεγαστεί σ’ αυτό το διαχρονικό μουσείο των Τρικάλων, είναι η πιο αναμενόμενη εκδοχή. Επομένως, ήταν ένα  πέρα ως πέρα δίκαιο αίτημα το οποίο είναι στο πλαίσιο των καθηκόντων των βουλευτών οι οποίοι οφείλουν να στηρίζουν τα δίκαια αιτήματα των τοπικών κοινωνιών στις οποίες εκλέγονται.

Από ‘κει και πέρα ο τόνος της αντίδρασης του κ. Καμμένου και ο απρεπής χαρακτηρισμός του για τον κ. Παπαδόπουλο (φουκαράς), είναι αποτέλεσμα της πολιτικής τοποθέτησης του Τρικαλινού βουλευτή στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος στην οποία είπε το (πολιτικά) αναμενόμενο. Ό,τι, δηλαδή, δεν μπορεί να πάει μέχρι τις εκλογές αυτή η συνεργασία και πως θα μπορούσε αυτά που λέει απ’ άλλο υπουργείο και όχι ως υπουργός Άμυνας. Του πάτησε τον… κάλο, γιατί όσοι ελάχιστα έχουν αντιληφθεί κάτι από την  ιδιοσυγκρασία του Πάνου Καμμένου, μπορούν να βεβαιώσουν ότι είναι ερωτευμένος με την καρέκλα του υπουργού Άμυνας.