Το σημείο καμπή για την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Όσοι παρακολουθούν προσεκτικά την πολιτική ζωή του τόπου θα συμφωνήσουν σε μία διαπίστωση. Όλες, μα όλες οι κυβερνήσεις, έρχεται η ώρα και η στιγμή που φτάνουν σε μία κρίσιμη καμπή η οποία αποδεικνύεται μη αναστρέψιμη για την έξοδό τους από την εξουσία.

Για παράδειγμα, αυτό το σημείο καμπή, για την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή ήταν το «σκάνδαλο» Βατοπεδίου. Για την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου η σύνοδος κορυφής στις Κάννες. Για την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου το κλείσιμο της ΕΡΤ. Για την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου είναι το Σκοπιανό.

Μπορεί μέχρι την ώρα που ο κ. Κοτζιάς περιχαρής έβαζε την υπογραφή του στη συμφωνία των Πρεσπών να υπήρχαν τα χίλια… μύρια που καταλόγιζαν στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με κορυφαίο ίσως την ανακολουθία μεταξύ αντιμνημονιακής ρητορικής και τις μετεκλογικής μνημονιακής προσαρμογής, ωστόσο έως και πρότινος η συγκυβέρνηση ή καλύτερα προσωπικά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, εμφανίζονταν περίπου ως κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Τα δημοσκοπικά ευρήματα μπορεί να μην συνηγορούσαν σ’ αυτό, ωστόσο υπήρχε η πεποίθηση, ιδιαίτερα μεταξύ των συνεργατών του, ότι έχει αποθέματα πολιτικού κεφαλαίου τα οποία είναι ικανά να ανατρέψουν τη διαφαινόμενη πορεία προς την εξουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Μετά τη συμφωνία των Πρεσπών και κυρίως, μετά την… επέλαση Καμμένου στην κυβέρνηση ο οποίος κατάφερε να… παραιτήσει μέχρι τον Νίκο Κοτζιά, ο πρωθυπουργός εμφανίζεται αποδυναμωμένος τόσο στο ενδοκυβερνητικό μέτωπο όσο και ευρύτερα σε κοινωνικό επίπεδο. Ακόμη και η αναμφίβολη επιτυχία της αποφυγής περικοπής των συντάξεων, που είχε αναχθεί σε μείζον ζήτημα για την κυβέρνηση, πέρασε στα…  ψιλά χωρίς να καταστεί δυνατή η πολιτική της αξιοποίηση.

Ο πρωθυπουργός έχει πια δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να συνεχίσει μέχρι το τέλος, με τον κ. Καμμένο, αναλώνοντας από το εναπομείναν  πολιτικό του κεφάλαιο. Η δεύτερη είναι η ρήξη με τους ΑΝΕΛ που μπορεί να απειλήσει την παραμονή του στην εξουσία, αν δεν βρεθούν άλλοι πρόθυμοι κυβερνητικοί εταίροι, αλλά θα περισώσει πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο. Απ’ αυτό που πλέον δεν του περισσεύει…