Βράβευση μαθητή του ΓΕΛ Φαρκαδόνας σε πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό

Γράφει ο/η

newsroom

Την Κυριακή, 9 Δεκεμβρίου 2018, ώρα 12.00 πραγματοποιήθηκε η Τελετή Απονομής των Βραβείων του 6ου Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού της περιόδου 2017-2018 στη μνήμη «Καίτης Λασκαρίδη», στην Ιστορική Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη.

O διαγωνισμός πρωτόλειου διηγήματος εγκρίνεται από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας & Θρησκευμάτων και αθλοθετείται από το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη.

Το σκεπτικό των βραβεύσεων της Επιτροπής παρουσίασε η Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Γλωσσολογίας Τμ. Φιλολογίας ΕΚΠΑ, κ. Ελένη Παναρέτου.

Κείμενα των βραβευθέντων μαθητών διάβασαν οι ηθοποιοί: Γιούλικα Σκαφιδά και Νίκος Πουρσανίδης

Την κριτική επιτροπή αποτελούσαν μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας και η εκδότρια του οίκου Πατάκη.

Το 1ο βραβείο για το Λύκειο απονεμήθηκε ομόφωνα στον Αριστοτέλη Κούτσικο, μαθητή της Γ’ Λυκείου Φαρκαδόνας για το διήγημά του «Tο παιχνίδι των λέξεων και του θανάτου» . Το διήγημα του μαθητή απέσπασε ενθουσιαστικά σχόλια από την  Καθηγήτρια Γλωσσολογίας Τμ. Φιλολογίας ΕΚΠΑ, κ. Ελένη Παναρέτου.

Παρατίθεται ένα απόσπασμα από το βραβευμένο κείμενο:

…Σε τούτο το αστέρι, εγώ είμαι ο φύλακας και φυλάω καλά κρυμμένο τον ερχομό μου, δώρο που κανένας δεν το επιθυμεί. Όμως, όταν το απόγευμα γυρνώ στις γειτονιές, η ομίχλη πέφτει πάνω στις κόκκινες στέγες, και τότε όλα τα σπιτικά αχνίζουν πασπαλισμένα  με μια μαγική σκόνη. Λόγια και ιστορίες ακούγονται πότε δυνατά και πότε σιγανά κολλώντας πάνω μου, πιο κατάσαρκα κι από το μαύρο μου ρούχο. Αυτές τις στιγμές, το νιώθω πως  γίνεται ο φόβος των ανθρώπων θρύψαλα  και πως εμένα μεγαλώνει πιο πολύ το άδειο των ματιών.

Κανείς όμως, ποτέ, δεν έμαθε το σκοτεινό μου μυστικό: τρέμω τις λέξεις. Φοβάμαι τους φθόγγους που οι άνθρωποι εκστομίζουν και μπορούν με αυτούς και λένε τα άρρητα. Φοβάμαι τις εικόνες που φτιάχνει η γλώσσα. Κόσμους συννεφένιους και απέθαντους που μοσχοβολάνε  σαν τα παιδικά τραγούδια, σαν τα  νυχτολούλουδα και σαν το πρώτο ψωμί της μέρας που ψήνεται. Όλοι οι ξορκισμένοι παραμυθάδες που κλώθουνε  ιστορίες δίχως τέλος, αυτοί, περιπαίζουν με την κοφτερή τους γλώσσα το δρεπάνι μου, και, δίχως οίκτο, σκορπίζουν τη στάχτη μου καθώς πηγαινοφέρνουνε την πένα τους σε λευκοντυμένες σελίδες.

Ο σύλλογος καθηγητών του ΓΕΛΦαρκαδόνας και ο Δ/ντης του σχολείου συγχαίρουν τον Αριστοτέλη και του εύχονται πάντα επιτυχίες.