Γιατί κρύβουμε το φρούριο;

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια από τότε που σ’ αυτή εδώ τη στήλη έγραψα για την ιδιαιτερότητα της πόλη μας η οποία έχει μεσαιωνικό κάστρο αλλά… φρόντισε να το κρύψει… καλά φυτεύοντας κυπαρισσοειδή πανύψηλα δένδρα γύρω του.  Τόλμησα μάλιστα και τη σύγκριση με άλλα μνημεία της χώρας τα οποία κανείς δεν νοήθηκε να τα κρύψει φυτεύοντας πανύψηλα δένδρα. Από την Ακρόπολη  στην Αθήνα μέχρι το Επταπύργιο στη Θεσσαλονίκη η θέα προς τα οποία είναι ανεμπόδιστη από δέντρα και κισσώδη φυτά.

Ανατρέχοντας στο αρχείο της εφημερίδας εκείνων των ημερών διαπίστωσα ότι όπως και  τώρα που η δημοτική αρχή αποφάσισε να κόψει κάποια απ’  αυτά τα πανύψηλα δένδρα που κρύβουν το φρούριο, έτσι και τότε άκουσα τα εξ αμάξης. Αν εξαιρέσουμε την κυρία Μαρούλα Κλιάφα και ένα – δυο ακόμη, οι περισσότεροι μου έσυραν τα εξ αμάξης για την παντελή έλλειψη περιβαλλοντικής ευαισθησίας που με διακρίνει…

…Ας είναι και έτσι. Ωστόσο, όσοι είχαν την τύχη να πέσουν στα χέρια τους παλιές φωτογραφίες της πόλης των Τρικάλων και ειδικότερα εκείνες που απεικονίζουν το φρούριο θα γνωρίζουν ήδη ότι γύρω απ’ αυτό ποτέ δεν υπήρχαν δένδρα μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες όταν άστοχα αναδασώθηκε όχι μόνο ο λόφος του Προφήτη Ηλία, όπως πολύ καλά έγινε, αλλά και ο χώρος στα… ριζά του κάστρου. Πριν αυτή την άστοχη αναδάσωση η  θέα προς το φρούριο ήταν άπλετη χωρίς να το κρύβουν κυπαρίσσια και κισσώδη φυτά. Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη σκέψη. Μια απλή σύγκριση του τότε με το τώρα και η απάντηση είναι εύκολη για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να διευκολυνθεί η οπτική μας επαφή με το φρούριο.

Όσοι πάλι, διαμαρτύρονται για τα δέντρα που θα κοπούν ας οργανώσουν μια δενδροφύτευση σε γειτονικούς λόφους της πόλης για να φυτέψουμε όχι 100 αλλά 1.000 και περισσότερα δέντρα.