Ο δικός τους θρίαμβος και οι δικές μας ανάσες…

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

«Έξω πάμε καλά…”.  Να που  το ιστορικό απόφθεγμα του  Κωνσταντίνου Καραμανλή δικαιώνεται και στις μέρες μας. Μόλις προχθές ο σπουδαίος Έλληνας σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος, στα βραβεία BAFTA 2019 (τα βρετανικά Όσκαρ)  με την ταινία του «Η Ευνοούμενη» η οποία απέσπασε επτά βραβεία.

Λίγες εβδομάδες νωρίτερα ήταν ο κοντοχωριανός μας (από το Προάστιο έλκει την καταγωγή του) Στέφανος Τσιτσιπάς ο οποίος έκανε όλο τον κόσμο να μιλάει για εκείνο καταφέρνοντας αποκλείσει τον θρύλο του τένις Ρότζερ Φέντερερ  στο Australian Open, στη Μελβούρνη.

Οι θρίαμβοι τόσο του Στέφανου Τσιτσιπά όσο και του Γιώργου Λάνθιμου έχουν ιδιαίτερη σημασία γιατί κατακτήθηκαν μετά από σκληρό προσωπικό κόπο και μεγάλο αγώνα.  Ο δικός τους θρίαμβος είναι οι δικές μας ανάσες σε ένα μολυσμένο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον.

Σε αντίθεση με το κλίμα μιζέριας και διχόνοιας που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, απέδειξαν ότι όταν θέλεις κάτι, όταν το διεκδικείς με αποφασιστικότητα  και κυρίως με επάρκεια μπορείς να το πετύχεις.

Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει μία θλιβερή διαπίστωση καθώς αμφότεροι χρειάστηκε να φύγουν έξω για να πετύχουν το όνειρό του. Η περίπτωση του Λάνθιμου είναι πιο χαρακτηριστική. Όταν ήταν στη χώρα μας σκηνοθετούσε, με επιτυχία είναι αλήθεια, βιντεοκλίπ ποπ τραγουδιστών, όπως του Ρουβά και της Βανδή. Χρειάστηκε να βγει έξω για να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω, με την προοπτική να αφήσει το δικό του στίγμα στον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Δεν είναι μόνο ότι η Ελλάδα είναι μικρή. Είναι ότι ο εγχώριος κινηματογράφος είναι χαρακτηριστική περίπτωση του κρατικοδίαιτου παρασιτικού ελληνικού  συστήματος που εγκλωβίζει τη δημιουργία στα δικά του ασφυκτικά  στεγανά.

Η Ελλάδα θα πρέπει να αλλάξει. Και καλύτερα απ’ όλους μπορούν να την αλλάξουν τα νέα παιδιά της γενιάς του Λάνθιμου ή ακόμη και οι πολλά υποσχόμενοι πιτσιρικάδες της γενιάς του Τσιτσιπά, για να απαλλαχτούμε  από το σημερινό ζόφο.