Εκλογές ως αυτοσκοπός

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Το κλίμα μπορεί να είναι ή καλύτερα να φαίνεται, σε πολλαπλά επίπεδα, εκλογικό αλλά ουδείς φαίνεται να ασχολείται με τις εκλογές. Οι υποψήφιοι, κυρίως στους δήμους, τρέχουν από χωριό σε χωριό, από καφενείο σε καφενείο για να μαζέψουν ψήφους. Όχι μόνο οι υποψήφιοι δήμαρχοι αλλά και οι υποψήφιοι δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι. Κοινή συνισταμένη των περισσοτέρων απ’ αυτούς: Ο κόσμος δεν ασχολείται με τις εκλογές.

Αν εξαιρέσουμε εκείνους που είναι… εθισμένοι στην πολιτική ή καλύτερα στις εκλογικές διαδικασίες, σε κάθε του έκφανση, η υπόλοιπη κοινωνία δείχνει απρόθυμη να δείξει τον ίδιο ζήλο για τις εκλογές. «Δεν έχουν κουράγιο»  διαπίστωσε ένας πολύπειρος δημοτικός σύμβουλος ο οποίος έχει στην πλάτη του πέντε με έξι επιτυχείς εκλογικές αναμετρήσεις.

Και πώς να έχουν… κουράγιο, άραγε ότι τα αδιέξοδο διευρύνονται; Όταν δεν υπάρχει ελπίδα; Όταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη ότι οι σημερινοί ή εκείνοι που θέλουν να τους διαδεχθούν έχουν πράγματι τις ιδανικές λύσεις για τα προβλήματά τους; Στην ουσία δεν ψηφίζουν αλλά καταψηφίζουν, όσοι μπαίνουν στη διαδικασία να συμμετάσχουν στις εκλογές.

Το αποτέλεσμα ορατό… Οι μόνοι που ασχολούνται με τις εκλογές (δημοτικές, περιφερειακές, εθνικές) είναι οι υποψήφιοι, οι κομματάρχες τους, άντε και τα ΜΜΕ. Μόνο που όλοι αυτοί δεν είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της κοινωνίας. Αντιθέτως είναι μια ολιγομελής κάστα η οποία επιμένοντας με έναν πρωτόγνωρο επικοινωνιακό καταιγισμό να μιλά σχεδόν αυτιστικά για τις εκλογές, ως αυτοσκοπό και όχι ως μέσο παραγωγής πρωτογενούς πολιτικής που θα δώσει ουσιαστικές λύσεις στα ουσιαστικά προβλήμα, διευρύνει περαιτέρω το χάσμα που τη χωρίζει από το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.