Ο Ε.Μ.Ο.Τ. στη Σερβία

Γράφει ο/η

newsroom

«Ότι δεν ανεβαίνει πέφτει και ότι δεν εξελίσσεται πεθαίνει»,  έλεγε ο Δαρβίνος.  Γι’ αυτό λοιπόν κι εμείς,  η «οικογένεια» του Ε. Μ. Ο. Τ.  δηλαδή,  αποφάσισε το 4/ήμερο της 25ης Μαρτίου να ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα ύδατα της καθημερινότητας ταξιδεύοντας αυτή τη φορά στη Σερβία.

Με σύμμαχο τον καιρό,  την άριστη παρέα,  το ομαδικό πνεύμα,  έναν ξεναγό με πλούσια γνώση του αντικειμένου,  ένα μελετημένο καλά πρόγραμμα και έναν ικανότατο οδηγό με «αναπαυτικό» λεωφορείο,  τα καταφέραμε ώστε η εκδρομή μας αυτή στο εξωτερικό να στεφτεί από απόλυτη επιτυχία.

Πρώτος σταθμός μας η πόλη Νις.  Μια πόλη που πήρε το όνομά της από τον ποταμό Νισάβα που τη διαρρέει.  Ονομάζεται και πόλη του αυτοκράτορα γιατί το 272μ. χ.  γεννήθηκε στην περιοχή αυτή ο Μ.  Κωνσταντίνος.  Οι Ρωμαίοι είχαν ήδη καταλάβει την πόλη από το 75-73 π. χ. και ακολούθησαν οι Οθωμανοί το 1385. Σταθήκαμε για λίγο στη  γέφυρα του Νισάβα για να θαυμάσουμε το γύρω τοπίο και τις πανέμορφες πεντακάθαρες όχθες του με τα περιπατητικά πλακόστρωτα.  Είδαμε τον πύργο των κρανίων,  μνημείο που θυμίζει την εξέγερση των Σέρβων κατά των Οθωμανών.  Το μνημείο του Μ.  Κωνσταντίνου στο κέντρο της πόλης,  το στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί, το κάστρο και το παρεκκλήσι  μνήμης των νατοικών βομβαρδισμών.  Βιβλιοθήκη,  τράπεζα,  γυμνάσιο,  παιδαγωγική σχολή,  το πρώτο τυπογραφείο,  η πρώτη εφημερίδα,  τερματικός σταθμός του Όριαν Εξπρές στα χρόνια της ανεξάρτητης Σερβίας.

Επόμενος σταθμός μας το Βελιγράδι μια από τις παλαιότερες ευρωπαϊκές πόλεις χτισμένη από τους Κέλτες τον 3ο αιώνα π. Χ.  Μια πανέμορφη πρωτεύουσα που βρίσκεται στις όχθες του Σάββα,  παραποτάμου του Δούναβη.  Η παλιά πόλη ένα έργο τέχνης με κτίρια απείρου κάλλους και αρχιτεκτονικής από το 1870.  Περπατήσαμε στο δρόμο του πρίγκιπα Μιχαήλ τον πιο πολυσύχναστο εμπορικό δρόμο της πόλης,  στην πλατεία της Δημοκρατίας με το άγαλμα του Μιχαήλ, σήμα κατατεθέν για τα ραντεβού. Είδαμε το Εθνικό Μουσείο,  το θέατρο,  το Κοινοβούλιο,  το άγαλμα του Ρήγα, τον Άγιο-Σάββα, τον μεγαλύτερο ορθόδοξο ναό των Βαλκανίων. Απολαύσαμε τον καπουτσίνο στο Hotel Moskva κάτω από τους ήχους του πιάνου σε ένα κτίριο ανυπέρβλητης αρχιτεκτονικής και ομορφιάς με τιμές… Τρικάλων. Περπατήσαμε ως το kalemegdan το οχυρό στην κορυφή του λόφου στη συμβολή των ποταμών Δούναβη και Σάββα. Τόπος γεμάτος μυστήριο και ιστορία με κανόνια μιας άλλης εποχής. Προσκυνήσαμε στο ναό της Αγίας -Παρασκευής με τα ψηφιδωτά. Αντικρίσαμε από ψηλά τη φυλακή του Ρήγα Φεραίου πλάι στα νερά του Σάββα, κάτι σαν τον Λευκό Πύργο. Θυμηθήκαμε τον Εφιάλτη-προδότη πατριώτη μας και… κοντοχωριανό μας. Ακούσαμε τοπική βαλκανική μουσική στη skadarlija στη «Μονμάρτη» του Βελιγραδίου. Δεν ξέφυγε της προσοχής μας ούτε το μαυσωλείο του Τίτο,  «φορτωμένο» με ιστορία. Επόμενος σταθμός μας το Νόβισαντ, με ενδιάμεση στάση την πόλη Καρλόβτσι με το Πατριαρχείο, την Αγία-Ειρήνη με τη «θεϊκή» χορωδία, το πρώτο σχολείο Μ. Εκπ/σης.

Νόβισαντ: Πρωτεύουσα της Βοιβοντίνας. Μεγάλη εντύπωση προκάλεσαν τα πανέμορφα κτίρια ελλήνων εμπόρων. Μεταξύ αυτών το ελληνικό σχολειό με την επιγραφή του να θυμίζει παλιά μεγαλεία… και διηγώντας τα να κλαις.  Εκείνοι οι έμποροι,  όπως λένε, είχαν Εθνική συνείδηση γιατί όπου πήγαιναν στα ξένα πρώτο τους μέλλημμα ήταν να χτίσουν εκκλησιά και σχολειό! Να όπως κι… εμείς σήμερα… Πόλη γνωστή για το πανεπιστήμιό της και τα κτίρια διαφόρων αρχιτεκτονικών ρυθμών.  Περπατήσαμε στην πλατεία Slobode και θαυμάσαμε το Δημαρχείο, τον καθεδρικό ναό. Ο Δούναβης διασχίζει την πόλη δίνοντάς της μια ανυπέρβλητη ομορφιά.  Τελικά ναι,  ήταν ένα ονειρεμένο ταξίδι που θα μείνει…

Θανάσης Καρατζούνης