Κανείς δεν πρόκειται να μας σώσει, αν δεν σώσουμε πρώτα οι ίδιοι τους εαυτούς μας

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Μετά τις πρώτες αυταπάτες, πλέον όλοι συμφωνούμε ότι κανείς ξένος δεν θα σώσει τη χώρα. Ούτε το ΔΝΤ, ούτε οι Ευρωπαίοι, ούτε οι Κινέζοι, ούτε οι Αμερικανοί, όπου το ομόδοξο ξανθό γένος των Ρώσων όπως πλέον θα πρέπει να κατανόησαν και οι πλέον εύπιστοι μετά τα πάρε –δώσε του Πούτιν με τον Ερντογάν.

Οι ξένοι  δεν πολυκαίγονται για μας. Μπορεί να υπάρχει μία υποστήριξη, στις ελληνικές θέσεις, όπως διαφάνηκε τελευταία και με την παρέμβαση του προέδρου Μακρόν αλλά δεν είναι αυτοί που θα προτάξουν τα στήθια τους  για μας γλυτώσουν από τα δεινά μας.  Η συγκεκριμένη αρχή δεν έχει εφαρμογή μόνο στα εθνικά μέτωπα. Το ίδιο ισχύει, όπως έχουμε εμπεδώσει τα τελευταία οκτώ μνημονιακά χρόνια και με την οικονομία. Δεν νοιάζονται αν θα πεινάσουμε ή αν θα φτιάξουμε κράτος. Θέλουν τα λεφτά τους και τα… ασημικά μας. Τελεία και παύλα.  Έχουν μεν τα δικά τους προβλήματα, αλλά το θέμα δεν είναι μόνο  εκεί. Ο Έλληνας προκαλούσε ανέκαθεν αμηχανία σε δυτικούς κύκλους. Γι αυτό και το project  “Ελλάδα”, σε διάφορα πλαίσια, πολιτικά, επιχειρηματικά, κλπ, ήταν σχεδόν πάντα ευκαιριακό. Δηλαδή, δεν είχε πλάνο σε βάθος, ήταν ένα είδος brokering. Αγοραπωλησία αυστηρά όσο κρατάει η ευκαιρία και μετά φεύγουμε. Εξάλλου, έτσι το θέλανε και οι ντόπιοι ηγήτορες.

Στα διακόσια σχεδόν  χρόνια ύπαρξης της, η χωρά   μας δεν έχει αποφασίσει τι θέλει να γίνει όταν… μεγαλώσει.  Παρά τη ρήση «η Ελλάδα ανήκει στη δύση», δυσκολευόμαστε να ευθυγραμμιστούμε με το δυτικό υπόδειγμα. Έξαλλου όποτε πήγαν να παρέμβουν, τους κατηγορήσαμεγια επέμβαση σε κυριαρχικά μας ζητήματα. Και ειδικά οι Γερμανοί έχουν μια λεπτή ισορροπία να κρατήσουν ανάμεσα στο να έχουν έναν ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη αλλά να μην κατηγορηθούν ότι ξυπνάμε τα φαντάσματα του παρελθόντος.

Η χώρα έχει σαφέστατα και εξόφθαλμα μια πολυεπίπεδη ανεπάρκεια.  Ωστόσο, αφού είτε οι ξένοι δεν θέλουν να μας βοηθήσουν είτε όταν αυτοί ήθελαν εμείς αρνηθήκαμε τη συνδρομή τους,  είμαστε καταδικασμένοι να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας που για την ώρα δεν τα βγάζουμε…  Που θα πάει όμως, θα μεγαλώσουμε και θα μάθουμε…