Χωρίς Συντονιστή Εκπαίδευσης Προσφύγων και ο νομός Τρικάλων

Γράφει ο/η

Ελένη Χολέβα

Τα σχολεία σε λίγες ημέρες ανοίγουν. Κι ενώ οι τελευταίες «πινελιές» μπαίνουν για μια ομαλή σχολική χρονιά, σε ότι αφορά στην πρόσβαση των προσφυγόπαιδων στην εκπαίδευση η κατάσταση μόνο ομαλή δεν φαίνεται να είναι. Μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα υποβάθμισης, η εκπαίδευση των προσφύγων φαίνεται να είναι το πρώτο «θύμα» στην προσπάθεια να μειωθεί ο αριθμός των αποσπασμένων εκπαιδευτικών με τους Συντονιστές Εκπαίδευσης Προσφύγων (ΣΕΠ) να μειώνονται στο ελάχιστο και ο νομός Τρικάλων, όπως και ο γειτονικός νομός της Καρδίτσας να μην έχει Συντονιστές Εκπαίδευσης Προσφύγων. Αυτό την ώρα που ο αριθμός των παιδιών, αλλά και η θετική ιδιαιτερότητα της διασποράς της διαμονής των προσφύγων μέσα στην πόλη, απαιτεί άνω των δύο εκπαιδευτικών που θα αποτελέσουν γέφυρα επικοινωνίας και θεσμικό θεμελιωτή ένταξης των προσφυγόπαιδων στα Τρικαλινά σχολεία, παίζοντας σημαντικό ρόλο στις σχέσης γονέων προσφύγων με τη σχολική κοινότητα.

Το θέμα λοιπόν δεν έχει να κάνει μόνο με τη διαχείριση των ζητημάτων που αφορούν τη φοίτηση των παιδιών προσφύγων στα Τρικαλινά σχολεία. Η παράλειψη να μην οριστεί ΣΕΠ αυτή τη σχολική χρονιά όπως πέρυσι, προκαλεί ένα θεσμικό έλλειμμα πρώτα από όλα στην προάσπιση του δικαιώματος των παιδιών να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην συμβολή της ένταξης των παιδιών αυτών στη σχολική κοινότητα.

Το ζήτημα ανέδειξε ο κ. Νεκτάριος Κορδής εκπρόσωπος εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας στο ΚΥΣΔΕ με τον οποίο συνομιλήσαμε και μας τόνισε μεταξύ άλλων, «Από τον Οκτώβριο του 2016 στην εκπαίδευση γίναμε μάρτυρες μιας τιτάνιας προσπάθειας ένταξης των προσφυγόπαιδων στην σχολική πραγματικότητα, από την οποία απείχαν, παρά τη θέλησή τους, λόγω των δύσκολων συνθηκών που επικρατούσαν στις χώρες από όπου προέρχονταν. Η δημιουργία των Τάξεων Υποδοχής και η στελέχωσή τους με αναπληρωτές/τριες εκπαιδευτικούς έδωσε παράλληλα τη δυνατότητα σε πολλούς εκπαιδευτικούς να εργαστούν και να προσφέρουν τα μέγιστα!   Η προσφυγική εκπαίδευση έχει πολλές ιδιαιτερότητες, οι σημαντικότερες εκ των οποίων είναι: Η ανάγκη ψυχολογικής υποστήριξης, η διαχείριση των ιδιαίτερων προβλημάτων που δημιουργεί η αποσχολειοποίησή τους (παιδιά που δεν έχουν φοιτήσει ποτέ σε σχολείο ή που διέκοψαν τη φοίτησή τους), η απουσία του γονιού-κηδεμόνα, η άγνοια της γλώσσας της χώρας υποδοχής, η ρευστότητα των σχεδίων τόπου εγκατάστασης, η ανομοιογένεια του προσφυγικού μαθητικού πληθυσμού, ο ρατσισμός και κοινωνικός αποκλεισμός. Ο σχεδιασμός, λοιπόν, της εκπαίδευσης των παιδιών προσφύγων πρέπει να γίνεται λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες αυτές, με απώτερο στόχο την ένταξη των παιδιών στο σχολείο, την ολοκλήρωσή της φοίτησής τους και την κοινωνική τους ένταξη με όρους σεβασμού της διαφορετικότητας και αρμονικής συνύπαρξης».

Σε ότι αφορά στο ρόλο του ΣΕΠ αλλά και στις τελευταίες εξελίξεις, ανέφερε « Στην διαδικασία των αποσπάσεων των ΣΕΠ αγνόησε πλήρως την κείμενη νομοθεσία (ν.4547/2018), τα κριτήρια της προκήρυξης των αποσπάσεων και τις προτάσεις των Περιφερειακών Υπηρεσιακών Συμβουλίων (ΑΠΥΣΠΕ/ΑΠΥΣΔΕ). Έτσι προχώρησε σε απόσπαση συναδέλφων χωρίς τα προσόντα που προβλέπονται και επιλέγοντας να μην στελεχώσει καθόλου με ΣΕΠ Κέντρα όπως το Λαύριο, τη Βέροια, τα Τρίκαλα, την Καρδίτσα, την Τρίπολη και την Κόρινθο. Δεν υπάρχει πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για ΣΕΠ στη Χίο, μια περιοχή μείζονος σημασίας! Παράλληλα υπάρχουν περιοχές που δεν υπάρχει επαρκής στελέχωση με ΣΕΠ. Χαρακτηριστικά η Δυτική Θεσσαλονίκη με 700 μαθητές την προηγούμενη χρονιά έχει αυτή τη στιγμή 1 μόνο Συντονιστή και η Μαλακάσα με 546 μαθητές επίσης 1!».

Μένει να δούμε αν τις επόμενες μέρες, υπάρξει κάποια αλλαγή στην κατεύθυνση αυτή.