Μια αναγκαία συμφωνία για το αύριο

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Επιτέλους συζήτηση για την πόλη. Για την Κεντρική Πλατεία. Για την πλατεία Εθνικής Αντίστασης. Για την παραποτάμια όχθη και τις γέφυρες. Συζήτηση ακόμη και για την ΚΟΜΔΕ.

Οι απόψεις πολλές και διαφορετικές. Για το που θα πάνε τα αγάλματα της κεντρικής πλατείας (μαζί με τον Νικολάκη), τι πρέπει να γίνει στην ΚΟΜΔΕ και τόσα άλλα που είναι εντελώς αναμενόμενα δεδομένου ότι προέρχονται από ανθρώπους που γεννήθηκαν, ζουν και ενδιαφέρονται για την  πόλη τους.

…Ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας και οπτικής. Ανθρώπους από  διαφορετικές κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές αφετηρίες. Ανθρώπους διαφορετικούς που είναι αναμενόμενο να προσεγγίζουν διαφορετικά την ανάπλαση του κέντρου και όχι μόνο (ΚΟΜΔΕ), ωστόσο, ας συμφωνήσουμε στα βασικά. Πρωτίστως, ότι πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Να συμφωνήσουμε, δηλαδή ότι πρέπει να δώσουμε τόπο στο αύριο συζητώντας και υλοποιώντας αλλαγές που θα κάνουν την πόλη μας πιο σύγχρονη, συνάμα λειτουργική, που θα μπορεί να προσφέρει εργασία και προοπτική. Το νέο σχέδιο, το μέλλον δηλαδή, πρέπει να επιβεβαιώνει το νέο της αποτύπωμα.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει γύρω από τα Τρίκαλα μια προσμονή, μια αναμονή για το επόμενο βήμα επειδή στη συλλογική συνείδηση της εγχώριας κοινής γνώμης είμαστε κάτι το διαφορετικό. Τα τελευταία χρόνια όλοι κάτι περιμένουμε.. Κάτι νέο και σημαντικό.

Αυτή την προσμονή δεν μπορούμε να τη διαψεύσουμε αρνούμενοι τα αυτονόητα και βασικά, όπως ότι  η κεντρική  πλατεία  θέλει ένα «γερό λίφτινγκ» το περιεχόμενο του οποίου ας το συζητήσουμε ανοιχτά με γνώμονα την ιστορία μας αλλά και την προοπτική για το αύριο.

Κι αυτό γιατί αν έχει κάτι χαθεί από τα Τρίκαλα είναι ο χρόνος τους και αν για κάτι θα πρέπει να αισθανόμαστε αισιόδοξοι είναι η προοπτική που βλέπουν οι άλλοι σ’ αυτή την πόλη.

Όσο αρνούμαστε να σκεφτούμε έξω από το κουτί μας, θα υπονομεύουμε αυτή την προοπτική.