Σ.Π.ΟΡ.Τ.   Η θέληση και βουνά κινεί

Γράφει ο/η

Athletic News

Το πρωί της Κυριακής βρεθήκαμε 27 ορειβάτες στην Τζούρτζια (Αγ. Παρασκευή) με σκοπό να επισκεφθούμε την άσημη μεν αλλά διόλου χαμηλή κορυφή Τριγώνια (2015μ.). Μαζί με την απέναντί της Λέουρδα αποτελούν τον κέντρο την λιβαδιών της Τζούρτζιας. Ανάμεσά στους δυο όγκους, καλά κρυμμένη από κάθε αδιάκριτο μάτι, η εξίσου άγνωστη τριγωνική αλπική λίμνη που πιθανότατα ονομάτισε την ανατολικότερη κορυφή. Το νερό έχει ξεπλύνει τα γύρω πρανή και έχει συγκεντρώσει  τον άργιλο στον πάτο της δημιουργώντας αδιαπέραστη  μεμβράνη. Η συνήθης διαδικασία δημιουργίας των αλπικών λιμνών.

Το δίδυμο των κορυφών συνδέεται κάθετα με ένα μικρό αυχένα  στην ράχη Κακαρδίστας – Καταραχιά με τις οκτώ κορυφές των άνω των 2200 μ. (οι 5 πύργοι, το Ιαντίρι, το Μεσοβούνι και η Καταβόθρα) το σύνορο Θεσσαλίας Ηπείρου. Το χαμηλότερο σημείο της ράχης στα 2000μ., στην σύνδεση με το δίδυμο Τριγώνια Λέουρδα, περνάει η στράτα των Κυρατζήδων, ο εμπορικός δρόμος που ένωνε την Θεσσαλία με την Ήπειρο από την εποχή του Ιάσωνα μέχρι την εποχή του αυτοκινήτου.

Η ομορφιά των καταπράσινων λιβαδιών, των μεγαλύτερων της Θεσσαλίας, θολώνει από την απουσία των κοπαδιών. Τα οκτώ μεγάλα μαντριά που άλλοτε  φιλοξενούσαν  χιλιάδες πρόβατα τώρα είναι έρημα. Μόνο ένα κοπάδι αγελάδες  στο λημέρι του Γκάρτζου και ένα κοπάδι γίδια δίπλα στο χωριό.

Δέλεαρ στην ανάβαση δεν ήταν μόνο η αλπική λίμνη αλλά και η επίσκεψη στο περίφημο «Μαντάνι του Δαίμονα» το καταρράκτη της Τζούρτζιας. Το επιτυχημένο μάρκετινγκ του συλλόγου συγκέντρωσε πλήθος νέων και άπειρων στο βουνό ορειβατών. Η ανάβαση των 1200μ. ιδιαίτερα επίπονη και άλλο τόσο η κατάβαση στον καταρράκτη. Παρά τις προειδοποιήσεις η νεανική αποκοτιά νίκησε κάθε ενδοιασμό.

Πάνω από το μαντρί Λα Σάλτσι, σύμφωνα με τον χάρτη στην πλατεία του χωριού, αρχίζει το παλιό εγκαταλειμμένο τμήμα της στράτας των κυρατζήδων (των αγωγιατών, από το τουρκικό kyraci – μισθωτής – ενοικιαστής) που υπήρχε πριν ανοίξουν οι χωματόδρομοι. Η δυσκολία να το εντοπίσουμε ανάμεσα στο ψηλό αβόσκητο χόρτο πολλαπλασιάζει την κόπωση. Τις νεοφερμένες  μετά από σχεδόν δυο ώρες ανηφορικής πορείας  τις περιμένει ο Γολγοθάς άλλων δύο ωρών συνεχούς επικλινούς ανάβασης  700 μέτρων, σε ιδιαίτερα τραχύ έδαφος.

Τα πόδια βαραίνουν, το στήθος βαριανασάνει  αλλά η αφέντρα ψυχή δείχνει την κορυφή. Ο δυνατός άνεμος της κορυφής  εξαφανίζει τον ιδρώτα και ο μεσημεριανός ήλιος αποτρέπει την ψύξη. Από την κορυφή με ανανεωμένες τις δυνάμεις ροβολάμε τον κατήφορο, βόρια  προς το παγωμένο νερό της βρύσης του Γκρέκου στα 1700 μ. Η αλπική λίμνη την τροφοδοτεί με άφθονο παγωμένο νερό, το ίδιο και στο νότιο μέρος της κορυφής όπου αναβλύζει η βρύση του Ρέντα στα 1800μ.

Η ώρα περασμένη πια και έχουμε ώρες κατηφόρας μπροστά μας. Η πρόταση για παράκαμψη του καταρράκτη απορρίπτεται. Ο καταρράκτης είναι κρυμμένος βαθειά στην χαράδρα. Δύσκολο να πέσεις απάνω του κατεβαίνοντας, δύσκολο να κατέβεις από τα πρανή, δύσκολο να διατηρήσεις την πορεία σου μέσα στο πυκνό δάσος. Η άγνοια κινδύνου υποτάσσει την σύνεση. Πώς να μην κάνεις την χάρη στις εφτά χάριτες.

Πλησιάζοντας βρίσκουμε σημάδια που φαίνεται να οδηγούν στον καταρράκτη με αφετηρία το μαντρί  Λα Σάλτσι. Όταν πια έχουμε φτάσει σχεδόν δίπλα στο ποτάμι τα σημάδια εξαφανίζονται, μας έχουν οδηγήσει 400μ πιο κάτω. Η μόνη διαφυγή χωρίς επιστροφή στον ανήφορο είναι η κοίτη. Αλλά οι χάριτες επιμένουν παρά την απίθανη κούραση που τις κατατρέχει. Κόντρα στο ρέμα! Στον καταρράκτη!

Στο ρέμα μετατοπίζεσαι ως βάτραχος  με άλματα από πέτρα σε πέτρα, σαν κατσίκι από τις σάρες της όχθης και σαν σχοινοβάτης πάνω σε πεσμένους κορμούς. Η θέληση όμως και βουνά κινεί και ανταμείβει με την θέαση ενός από τους ομορφότερους καταρράκτες μας. Ευτυχώς το επερχόμενο σκοτάδι διώχνει την σκέψη της  βουτιάς από τις πέντε εναπομείναντες χάριτες.

Το χωριό απέχει 3 χλμ αλλά από αυτά το 1 χλμ είναι μέσα στην κοίτη με κάκιστη σήμανση, ειδικά προς το χωριό. Απορείς κανείς με την απουσία σήμανσης από τα μαντριά προς τον καταρράκτη ώστε να είναι επισκέψιμος  χωρίς να χρειασθεί η κίνηση στην κοίτη του ρέματος Καλή Πηγή. Η ίδια απορία είναι για την απουσία τουλάχιστον από πέρσι μια απλής αλλά ασφαλούς επισκευή την κομμένης γέφυρας δίπλα στο χωριό.

Η ορειβασία είναι πάνω από όλα θέληση. Θέληση να επιβληθούμε στο σώμα μας, θέληση να τιθασεύσουμε τους φόβους μας, θέληση να νικήσουμε το φαινομενικά ακατόρθωτο. Οι δυσκολίες του βουνού σφυρηλατούν την αλληλεγγύη της ομάδας, τους δεσμούς φιλίας, την υποταγή του εγώ στο εμείς. Ποτέ δεν εγκαταλείπεις τον σύντροφό σου στον βουνό, αν είναι να γίνει βορά στους λύκους και τα όρνια, προτιμάς να φαγωθείς μαζί του.

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Το Σαββατοκύριακο 20-21/6/2020 είναι προγραμματισμένη ανάβαση στον Όλυμπο. Εκκίνηση από τη θέση “Γκορτσιά” (υψ. 1120 μ.) και ανάβαση στο Οροπέδιο των Μουσών (υψ. 2700 μ.) – Ώρες 6. Σύντομη ξεκούραση και φαγητό στο καταφύγιο “Γ. Αποστολίδης” και κατάβαση στο καταφύγιο “Σ. Αγαπητός (κ .Ζολώτα) – Ώρες 2. Από εδώ κατάβαση στη θέση “Πριόνια – Ώρες 2.30′. Η διαδρομή αν και μεγάλη δεν έχει τεχνικές δυσκολίες. Η διανυκτέρευση θα γίνει στη θέση «Πριόνια», σε αντίσκηνα. Περισσότερες πληροφορίες στα γραφεία του συλλόγου μας – Μ. Μπότσαρη 2 (απέναντι από τον ΟΤΕ), κάθε Παρασκευή από 9 -10  μμ. Επιπλέον μπορείτε να ενημερώνεστε από την ιστοσελίδα μας www.trikalasport.gr και τη σελίδα μας στο facebook ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ.