Ο Οξυώτης ορειβάτης που έφτασε από την περασμένη Κυριακή στην Οξυά

Γράφει ο/η

Ελένη Χολέβα

Η Οξυά είναι ένα από τα ορεινά χωριά που αποκλείστηκε από τον υπόλοιπο Δήμο Μουζακίου και που έχουν υποστεί τρομακτικές καταστροφές τόσο οι υποδομές, (δίκτυο ύδρευσης, ηλεκτροδότησης κοκ) και το έτσι κι αλλιώς υποτυπώδες οδικό δίκτυο των οικισμών, όσο και τα σπίτια και οι σταβλικές εγκαταστάσεις της περιοχής.

Το ότι δεν χάθηκαν άνθρωποι και σε αυτή την περίπτωση ήταν θέμα καθαρής τύχης μιας και δεν υπήρχε καμία προειδοποίηση για την έκταση και την ένταση των καιρικών φαινομένων. Χθες, και παρά το γεγονός ότι ο αρμόδιος Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων δεν είχε επισκεφθεί όλες αυτές τις ημέρες την περιοχή ενώ η όποια επικοινωνία γινόταν κυρίως με τον  Υφυπουργό  κ. Θ. Λιβάνιο για τα διαχειριστικά ζητήματα, ο κ. Χαρδαλιάς βρέθηκε στο Μουζάκι και μετέβη με σούπερ πούμα στην περιοχή της Οξυάς με το οποίo έγινε ρίψη τροφίμων και επίσης μεταφέρθηκαν από την Οξυά πέντε άνθρωποι που έχρηζαν φροντίδας.

Από εκεί και πέρα, έμειναν πίσω κτηνοτρόφοι και κάτοικοι που θέλουν να μείνουν στον τόπο τους δεδομένου ότι εκεί έχουν τις κατοικίες τους αλλά και τις κτηνοτροφικές μονάδες τις οποίες παλεύουν να κρατήσουν ζωντανές με κάθε τρόπο και παρά την απώλεια μεγάλου αριθμού ζώων.

Ο Οξυώτης που έφτασε από την περασμένη Κυριακή στο χωριό

Ο Πέτρος Τόλιας, Οξυώτης στην καταγωγή και ορειβάτης, έχοντας τους συγχωριανούς του εγκλωβισμένους και πολλούς από αυτούς χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας αφού ούτε ρεύμα δεν υπήρχε στην περιοχή, αλλά και τους δικούς του ανθρώπους στο Μοναστήρι της Αγρίας Τριάδας, πήρε την απόφαση την περασμένη Κυριακή να επιχειρήσει πρόσβαση στον οικισμό όπου βρισκόταν η οικογένειά του και να βοηθήσει παράλληλα μεταφέροντας φάρμακα και ψωμί.

Όπως αναφέρει «Η μόνη δίοδος ήταν από τον δρόμο που ενώνει τον αυχένα Τυμπανου – Αγίου Νικολαου.» λέει. Μέχρι Τύμπανο θα ανέβαινε με αυτοκίνητο και από εκεί θα πέρναγε με τα πόδια. Ωστόσο, για κακή του τύχη, στη διαδρομή μαζί με τον συνοδηγό συνάντησαν μεγάλη καθίζηση οπότε και αναγκάστηκε να ξεκινήσει με ανάβαση πολύ νωρίτερα. «Αφού ανέβηκα Τύμπανο και  διέσχισα την Καράβα με δυσκολία μέσα από πολλές καθιζήσεις και πολλή λάσπη βρέθηκα στον Άγιο Νικόλαο, από εκεί κατηφόρισα προς την πλευρά της Οξυας. Περνώντας με δυσκολία  τα σημεία με μεγάλες καταστροφές.  Από τη θέση Μαυροκεδρος που ήταν το σημείο που ήξερα πως σίγουρα  θα βρω ασφαλές πέρασμα, κατηφόρισα για τον οικισμό μου. Στον οικισμό Σούλα συνάντησα τους πρώτους εγκλωβισμένους κατοίκους.  Από εκεί, και μετά από πολλές ώρες δύσκολης πορείας έφτασα στην Αγία Τριάδα όπου βρίσκεται η οικογένεια μου..  Η χαρά μου είναι μεγάλη όταν αντικρίζω το ενάμιση χρονώνανιψάκι μου.  Η όποια κούραση εξαφανίζεται, δεν χάνω χρόνο και πηγαίνω στον οικισμό Ζουγριτσα όπου συναντώ την ηλικιωμένη Στεφανια μια γιαγιά που ζει μόνη της με πολλά προβλήματα.  Από εκεί πηγαίνω στον φίλο μου Κώστα.  Η θλίψη είναι μεγάλη καθώς το σπίτι του έχει βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, φιλοξενείται πλέον σε γειτονικό σπίτι. Προσπαθώ να δώσω όσο περισσότερο κουράγιο μπορώ και φεύγω για τον οικισμό Μεσοραχη. Εκεί τα ρέματα που κατεβαίνουν έχουν καταστρέψει τα πάντα. Τα σπίτια με τους μόνιμους κατοίκους που βρίσκονται ανάμεσα στα δύο ρέματα από θαύμα στέκονται ακόμη όρθια. Εδώ η καταστροφή δεν περιγράφεται. Περνώντας με προσοχή το ποτάμι φτάνω κοντά στους κατοίκους». Εκεί λοιπόν βοηθάει τη συντοπίτισσά του να φτάσει σπίτι της. Λίγο πιο εκεί η γέφυρα Παλαιαμπελα δεν υπάρχει πια. Την επομένη μαζί με τον γαμπρό του κατευθύνθηκαν προς εγκλωβισμένους στους οικισμούς Δάφνη και Μελίσσι. «Η πανέμορφη τοποθεσία με την περίφημη βρύση και τα τεράστια πλατάνια δεν υπάρχει πια..  Έχει γίνει μια άγρια και δύσβατη ρεματιά..  Διασχίζουμε το σημείο περνώντας μέσα στον χείμαρρο..  Στην επιστροφή μπαίνουμε στον οικισμό Δάφνη. Εδώ όπως και στον οικισμό Μεσοραχη έχουν χαθεί και πολλά ζώα».

Τι γίνεται όμως από εδώ και πέρα; Και πόσο άμεση τελικά ήταν η αντίδραση του μηχανισμού στην κατεύθυνση της πολιτικής προστασίας. Μέχρι και τη Δευτέρα, όπως αναφέρει ο Πέτρος, «Αυτές τις ημέρες κανένα εναέριο μέσο δεν πέταξε να δει το μέγεθος της καταστροφής, κανείς δεν πλησίασε κοντά στο χωριό, η εύκολη λύση είναι να εγκαταλείψουν όλοι το χωριό αλλά η λύση δεν είναι αυτή».

Να μην εγκαταλειφθεί το χωριό

Αυτός ήταν και ο λόγος που και ο ίδιος έμεινε με τους συντοπίτες του. Η ζωή πρέπει με κάθε τρόπο να συνεχιστεί σε αυτό τον τόπο. Το ζητούμενο, όπως είπε και η αδερφή του Ελένη, επιβάτισσα στο σούπερ πούμα η οποία επέστρεψε στο Μουζάκι με εναέριο μέσο με το παιδάκι της αγκαλιά, είναι να γίνουν υποτυπώδεις παρεμβάσεις για να υπάρξει έστω και η ελάχιστη πρόσβαση αρχικά στο Μουζάκι να επιστρέψει το νερό και το ρεύμα. Ο κόσμος δεν θέλει να αφήσει τα σπίτια του και το χωριό του στο έλεος για να επιστρέψουν όταν και αν ξεκινήσουν έργα αποκατάστασης.

Η επικοινωνία με την Οξυά θα συνεχιστεί βέβαια με κάθε μέσο από εδώ και πέρα. Τα τρόφιμα όμως που άφησαν στον έναν οικισμό, θέλουν χέρια και μεγάλη προσπάθεια για να μεταφερθούν σε εγκλωβισμένους σε άλλες τοποθεσίες. Κάτι που ανέλαβε να το κάνει ο ίδιος. Είναι όμως να απορεί κανείς… Εφόσον ο Πέτρος Τόλιας τα κατάφερε κι έφτασε την Κυριακή έστω και με αυτόν τον τρόπο κοντά σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη, γιατί δεν μπορούσε καμία δύναμη της πολιτικής προστασίας να ακολουθήσει για το σκοπό αυτό, ακόμη και αν ήταν προγραμματισμένη η πτήση για Δευτέρα ή για όποια άλλη μέρα;