Έως τις 10 Φεβρουαρίου η έκθεση Mixing It Up στην γκαλερί Alma

Γράφει ο/η

newsroom

Συνεχίζεται στην γκαλερί Alma έως και τις 10 Φεβρουαρίου η ομαδική έκθεση Mixing It Up με τη συμμετοχή πέντε συνεργατών της που αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα της διαμορφούμενης αισθητικής της γενιάς τους. Στην έκθεση συμμετέχουν οι Σταμάτης Θεοχάρης, Μιχάλης Κιούσης, Δημήτρης Κόκορης, Κωνσταντίνος Πάτσιος και Βάνα Φερτάκη.

Μιχάλης Κιούσης: Στη Ρεϋνιόν, σε ένα μικρό ηφαιστειογενές νησί ανατολικά της Μαδαγασκάρης, στην πιο απομακρυσμένη περιοχή της Ευρώπης, μια και θεωρείται υπερπόντιο νησί της Γαλλίας, εφτά χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, μένει τα τελευταία δύο χρόνια, ο 28χρονος ζωγράφος και μουσικός, Μιχάλης Κιούσης.

Oι αναπαραστάσεις από τα χρόνια της Ρεϋνιόν έχουν δουλευτεί εντός και εκτός του καλλιτεχνικού εργαστηρίου, οι αναμνήσεις από το τότε δίνουν μεγάλη σημασία στα έντονα χρώματα, τις ξεκάθαρες φόρμες και τη χειρονομιακή δυναμική, μακριά από τις τουριστικές αναπαραστάσεις και το φολκλόρ.

Οι ζωγραφικές του συνθέσεις πηγάζουν από την όσμωσή του με την καθημερινή ζωή των τόπων, όπως η Ρεϋνιόν και η Σενεγάλη, όπου ο καλλιτέχνης ταξίδεψε και έζησε στο πλαίσιο όχι μόνον των εικαστικών αλλά και των πολιτισμικών του αναζητήσεων και ερευνών. Τα χρώματα και το φως αποτελούν καταλύτες μιας εμπειρίας που σε πλημμυρίζει από το πρώτο βλέμμα. Με μια αίσθηση αφθονίας και οικειότητας, ο Κιούσης μετατρέπει κάθε σύνθεση σε μια εκ νέου γνωριμία με λιτές και pop καθημερινές στιγμές τόπων μακρινών, αλλά όχι ανοίκειων.

Με μια δεύτερη, ωστόσο, ματιά είναι ευδιάκριτες και άλλες πτυχές πολιτισμικών εμπειριών του ζωγράφου. Η επιμελήτρια Αρετή Λεοπούλου επικεντρώνει στην κίνηση, τον ρυθμό, τη λαϊκή κουλτούρα και τις κοινωνικές και πολιτισμικές αντιφάσεις περιοχών που βίωσαν δουλεία και αποικιοκρατία. Τόποι που διαθέτουν πλούσια ιστορία και ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά πολύ διαφορετικά από τα μεσογειακά/ευρωπαϊκά. «Τα ερωτήματα που θέτει ο Κιούσης είναι ανοιχτά και πολλά: πώς είναι να απαθανατίζεις μια ταπεινή, διαφορετική, αλλά και τόσο φορτισμένη πολιτικά καθημερινότητα; Ποια η πολιτική θέση και στάση του καλλιτέχνη απέναντι σε όλα αυτά; Πώς είναι να εντοπίζεις και να παρουσιάζεις εκ νέου το πολιτισμικό, αλλά και το ανθρωπολογικό βάρος άλλων τόπων μέσα από φωτεινά στιγμιότυπα της καθημερινότητας; Αυτό ακριβώς όμως είναι που κατορθώνει η ζωγραφική του Κιούση: να μας οδηγήσει, μέσα από την πλέον ειλικρινή και διερευνητική ματιά του, σε διαφορετικά μονοπάτια θέασης, να καταρρίψει τα συνήθη στερεότυπα του εξωτισμού, να μας επανασυστήσει στη σύγχρονη πραγματικότητα τόπων με ιστορία φορτισμένη από την ευρωπαϊκή αποικιοκρατία αλλά και τόσο μακριά από αυτήν, τόσο ιδιότυπη, μοντέρνα και παραδοσιακή μαζί. Αυτός υπήρξε άλλωστε και ο κατεξοχήν στόχος της εικαστικής έρευνάς του: η βιωματική αντίληψη του διαφορετικού, η κατάρριψη εξωραϊστικών πολιτισμικών μύθων, η ουσιαστικότερη κατανόηση του κόσμου. Κάτι ανάλογο είχε απασχολήσει τον Henri Μatisse, στα βήματα του οποίου επιχειρεί να κινηθεί και ο Κιούσης. Και, επιπρόσθετα, εάν το φως αποτελεί, τεχνικά και μεταφορικά, ένα από τα πιο διαχρονικά και αγαπητά στοιχεία της ελληνικής ζωγραφικής, ο Κιούσης επιτυγχάνει σίγουρα να την εμπλουτίσει υφολογικά και να την ανανεώσει εννοιολογικά με τη σύγχρονη και μετααποικιακής λογικής οπτική και εμπειρία του».

Μιλάμε περί ανέμων και υδάτων, μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά. Τι συνάντησε εκεί στις άλλες θάλασσες και πόσες απαντήσεις βρήκε σχετικά με όσα έψαχνε όταν η περιέργειά του τον έστειλε τόσο μακριά από την Αθήνα;