Επέστρεψαν οι επίσημοι στην εξέδρα

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Πριν από έξι – επτά  χρόνια οι επίσημοι στην εξέδρα της παρέλασης των Τρικάλων ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα. Ήταν η εποχή της έξαρσης του «κινήματος των αγανακτισμένων»  και των άγριων επεισοδίων που αμαύρωναν τις παρελάσεις τα οποία δεν άφησαν ανέγγιχτα και τα μικρά μας  Τρίκαλα με την επίθεση εναντίον του τότε βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Χρήστου Μαγκούφη στις 28 Οκτώβρη του 2011. Ακολούθησαν τα κιγκλιδώματα που στήνονταν  διαχωρίζοντας τους πατρικίους  από τους πληβείους.

Μετά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ, το πρώτο εξάμηνο της αντισυμβατικής διαπραγμάτευσης Τσίπρα – Βαρουφάκη, το «όχι» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015  το οποίο αμέσως μετά έγινε «ναι» στο 3ο μνημόνιο. Ήταν το σημείο καμπή στην ιστορία των μνημονίων που έφερε την κάθαρση (με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου) του αστικού πολιτικού συστήματος το οποίο με τη σιωπηρή ανοχή της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού επέβαλε  νέα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα που έφεραν μεν και νέα φτώχεια αλλά και πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα τα οποία οδήγησαν τη χώρα εκτός χρηματοδοτικών προγραμμάτων.

Ήταν το κομβικό σημείο που σηματοδότησε το τέλος των ψευδαισθήσεων και αποκατέστησε μια στοιχειώδη σχέση ανοχής μεταξύ κοινωνίας και πολιτικού συστήματος. Τα κάγκελα έφυγαν από τις παρελάσεις και οι επίσημοι επέστεψαν καμαρωτοί – καμαρωτοί, κατακλύζοντας τις εξέδρες των παρελάσεων, μπερδεύοντας  ίσως κάποιοι απ’ αυτούς τις λέξεις εμπιστοσύνη και αποδοχή με την έννοια της λέξης ανοχή.