Επιτέλους ανάσα για τα χωριά!

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Δεν ξέρω αν ο Πάνος Σκουρλέτης δικαιωθεί με τον «Κλεισθένη» και την απλή αναλογική στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αν, δηλαδή, θα καλλιεργήσει νοοτροπίες  συναινέσεων και συνεργασίας στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια ή αν θα οδηγήσει σε μπάχαλο χωρίς τις απαραίτητες πλειοψηφίες ακόμη και για τα βασικά θέματα.  Αυτό θα φανεί από τον Σεπτέμβριο και μετά….  Αυτό που ξέρω ή καλύτερα αυτό που διαπιστώνει οποιοσδήποτε έχει μια στοιχειώδη επαφή με την περιφέρεια του Νομού,  είναι ότι η αποσύνδεση των υποψηφίων για τα κοινοτικά συμβούλια από τους συνδυασμούς των υποψηφίων δημάρχων έδωσε… οξυγόνο   στα χωριά.

Κι αυτό γιατί, μέχρι και τις προηγούμενες εκλογές οι υποψήφιοι για τα τοπικά συμβούλια ήταν ενταγμένοι στα γενικά ψηφοδέλτια των υποψήφιων δημάρχων. Νέα παιδιά ή και μεγαλύτεροι που κάτι είχαν να πουν στις τοπικές τους κοινωνίες είτε αποκλείονταν  από τους…  «μαυρογιαλούρους» που κάνουν τα κουμάντα με τα ψηφοδέλτια στα χωριά  είτε…  αυτοαποκλείονταν γιατί δεν ήθελαν να ενταχθούν στο άρμα του τάδε και του δείνα υποψηφίου.  Το αποτέλεσμα ήταν τα τοπικά συμβούλια και οι πρόεδροι των χωριών να είναι η… ουρά των δημάρχων και των επικεφαλής των συνδυασμών. Σ’ ότι ρυθμό έπαιζαν… χόρευαν οι πρόεδροι  και τα συμβούλια. Η συγκεκριμένη πραγματικότητα οδήγησε σε  παραίτηση τους ενεργούς κατοίκους των περισσοτέρων χωριών και στην υποβάθμιση του ρόλου των τοπικών συμβουλίων.

Με το νέο νόμο ήδη υπάρχουν ανεξάρτητοι συνδυασμοί στα περισσότερα χωριά του Νομού. Μπορεί να έχουν ή να μην έχουν προτιμήσεις ως προς τους υποψηφίους δημάρχους, ωστόσο, ένα είναι βέβαιο ότι ήδη καταγράφεται η πρώτη… αποκέντρωση. Είναι η αποκέντρωση στις συζητήσεις στα περισσότερα  καφενεία όπου  περισσότερο κυριαρχεί ποιος θα βγει πρόεδρος στο χωριό παρά το ποιος θα εκλεγεί δήμαρχος.