Οι ανοιχτές τιμές… καίνε τους βαμβακοπαραγωγούς

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Η φετινή χρονιά είχε όλες τις προϋποθέσεις να έχει θετικό πρόσημο για τους βαμβακοπαραγωγούς. Οι παραγωγές ήταν καλές. Οι διεθνείς τιμές ανοδικές. Δίκαια λοιπόν, καλλιεργήθηκαν προσδοκίες για τιμές πάνω από 55 λεπτά το κιλό.

Το οικονομικό αποτέλεσμα δε φαίνεται να τους δικαιώνει. Κι αυτό γιατί έχει σχεδόν παγιωθεί στον κάμπο η πολιτική των ανοιχτών τιμών. Οι παραγωγοί δίνουν το βαμβάκι τους (συνήθως μέσω μεσιτών) στις μεγάλες εκκοκκιστικές επιχειρήσεις οι οποίες κόβουν μια καλή προκαταβολή (από 40 μέχρι 47 λεπτά το κιλό φέτος) και τα υπόλοιπα τα κλείνουν στην πορεία. Κρίσιμο στοιχείο σ’ αυτό; Τα κλείνουν οι  ίδιες οι εκκοκκιστικές επιχειρ΄σηεις αφού έχουν απορροφήσει το σύνολο σχεδόν της παραγωγής βάμβακος.

Οι τιμές κλεισίματος που ακούγονται στην «πιάτσα» δεν είναι οι αναμενόμενες. Από 47 μέχρι 51 λεπτά το κιλό (μοναδική εξαίρεση η ΕΑΣΤ η οποία εφάρμοσε πολιτική κλειστών τιμών δίνοντας και 55 λεπτά το κιλό). Η δικαιολογία που προβάλλεται είναι η κρίση στην Τουρκία. Μπορεί η διεθνής τιμή να κινείται ανοδικά αλλά λόγω της κρίσης με την Τουρκία η οποία απορροφούσε μέχρι πέρυσι πάνω από το 70% που παραγόμενου ελληνικού βαμβακιού, δεν γίνονται συμβόλαια με «καπέλο» 3 και 4 λεπτά το κιλό εκκοκκισμένου βαμβακιού που έδιναν οι Τούρκοι λόγω της καλής ποιότητας του προϊόντος αλλά και του χαμηλότερου κόστους των μεταφορικών.

Το εξαιρετικής φέτος ποιότητας ελληνικό βαμβάκι δεν πληρώνεται στην πραγματική του αξία. Φταίνε οι εκκοκκιστές; Φταίει το υπουργείο που επιτρέπει την πολιτική των ανοιχτών τιμών;  Φταίνε οι ίδιοι οι παραγωγοί που το παραδίδουν μέσω μεσιτών χωρίς να ρωτήσουν την τιμή;

Άλλος περισσότερο άλλο λιγότερο, φταίνε όλοι. Το ζήτημα είναι πως θα αντιμετωπιστεί η συγκεκριμένη πραγματικότητα για να προστατευθεί ένα παρεξηγημένο προϊόν το οποίο όμως, εξακολουθεί να δίνει (συγκριτικά) καλύτερο εισόδημα στους παραγωγούς και εισφέρει εκατομμύρια ευρώ συνάλλαγμα μιας και είναι κατ’ εξοχήν εξαγώγιμο.