Η απώτερη αλλά και η πρόσφατη αυτοδιοικητική ιστορία που διδάσκει ότι η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς

Γράφει ο/η

Λογιστήριο

Η «πατριδογνωσία» του Δ. Τρικκαίων:
Από τον Τριγώνη και τον Παπαστεργίου (πρεσβύτερο) μέχρι Ταμήλο, τον Παπαστεργίου (νεότερο), τον Σακκά και την Μπρουζούκη

Στην πολιτική τα πάντα είναι θέμα τάιμινγκ με όσους έχουν το χάρισμα της αίσθησης του κατάλληλου πολιτικού χρόνου να αξιοποιούν ευκαιρίες πετυχαίνοντας στόχους όταν άλλοι διστάζουν ή κωλυσιεργούν.
Κι αν όλο αυτό μοιάζει εξαιρετικά θεωρητικό ας το προσαρμόσουμε στις εξελίξεις ενόψει των εκλογών στο δήμο Τρικκαίων με αφετηρία όμως, το μάλλον απώτερο αλλά και το πρόσφατο παρελθόν.
Τέλη της δεκαετίας του ‘80 στο δήμο Τρικκαίων με δήμαρχο τον Θανάση Τριγώνη και το αυτοδιοικητικό αστέρι του νεαρού αντιδημάρχου του Θανάση Βαβύλη, εξαιρετικά λαμπερό.
…Τόσο που φάνταζε ως φυσικό διάδοχος του Τριγώνη με τον ίδιο, ωστόσο, να επιλέγει το δύσκολο δρόμο συνιδρύοντας με Φώλια, Μπάτζιο και άλλους, το ΦΟΡΟΥΜ των πολιτών, μία αμιγώς αυτοδιοικητική κίνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί οι ρηξικέλευθες για την εποχή προτάσεις να μην βρήκαν απήχηση στην πολωμένη από τον τότε δικομματισμό τοπική κοινωνία αλλά να καθορίζουν, εν πολλοίς ατζέντα για την πόλη που στην πορεία υιοθετήθηκε, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο επιτυχώς, από τις μετέπειτα δημοτικές αρχές με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα εκείνο της προστασίας και ανάδειξης του ποτάμιου συστήματος της πόλης μας. Παρά ταύτα, το πολιτικό αποτέλεσμα είναι γνωστό με τον Θανάση Βαβύλη να μην φτάνει και στις επόμενες απόπειρες, σ’ αυτό που ίσως το δικαιούνταν περισσότερο από τον καθένα. Στην εκλογή του ως δήμαρχος Τρικκαίων.
Τέλη της δεκαετίας του ’90 ήρθε η σειρά του επί χρόνια αντιπάλου δέους του Τριγώνη, του Κωνσταντίνου Παπαστεργίου να παραδώσει σκυτάλη. Ως φυσικός του διάδοχος στην ηγεσία της παράταξης της κεντροδεξιάς, φάνταζε ο τότε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Σωτήρης Δερπανόπουλος ο οποίος τελικώς δεν κατέβηκε ως υποψήφιος δήμαρχος στις εκλογές του 1998. Ωστόσο, δεν ήταν μόνο αυτός που είπε το μεγάλο «όχι» διαβλέποντας τη δυναμική του κραταιού τότε ΠΑΣΟΚ να επιβάλει και να εκλέξει τον υποψήφιο δήμαρχο της αρεσκείας του που δεν ήταν άλλος από τον Γιώργο Σπαθή. Και άλλοι νέοι και υποσχόμενοι τότε, αυτοδιοικητικοί προτίμησαν την αποχή (Αντώνης Μούκας, Κώστας Κατσίκης κ.α.) αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στο αουτσάιντερ αλλά πάντα τολμηρό Μιχάλη Ταμήλο ο οποίος ηγήθηκε του συνδυασμού γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα χάσει άλλα εγγράφοντας υποθήκη την οποία εξαργύρωσε και με το παραπάνω, στις επόμενες δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
Κι αν όλα αυτά μοιάζουν μακρινά, ως έρθουμε στο πιο πρόσφατο παρελθόν, όταν πριν από δέκα χρόνια ο Δημήτρης Παπαστεργίου ξεκίνησε με μία παρέα «παπαστεργάκια» με παντελή άγνοια κινδύνου, να κατακτήσουν το δήμο Τρικκαίων έχοντας ανεξάντλητο ενθουσιασμό αλλά προφανή πολιτική απειρία κόντρα σε όλα τα προγνωστικά που έδειχναν άνετη επανεκλογή του Χρήστου Λάππα. Η ιστορία γράφθηκε και σ’ αυτή την περίπτωση επιβεβαιώνοντας ότι τύχη να ευνοεί τους τολμηρούς…
Από το χθες στο… σήμερα, στο οποίο αποφάσεις που άλλες ελήφθησαν στο σωστό χρόνο και άλλες που δεν έφτασαν ποτέ στο να σχηματοποιηθούν σε υποψηφιότητα, οδήγησαν στην πλήρη αποκρυστάλλωση του προεκλογικού τοπίου με τη Νικολέτα Μπρουζούκη να αποσαφηνίζει τη Δευτέρα το πρωί, τη μη κάθοδο (ζυγός) την οποία είχε προαναγγείλει την περασμένη βδομάδα με γραπτή της ανακοίνωση, το Νίκο Σακκά να συνεχίζει την ανακοίνωση ονομάτων έχοντας όλα τα προγνωστικά με το μέρος του, τον Αχιλλέα Οικονόμου να βρίσκεται εν μέσω ενός αγώνα ταχύτητας για τη συγκρότηση ψηφοδελτίου, τον Γιώργο Καίκη χωρίς ιδιαίτερο άγχος να αναμένει ακόμη υψηλότερα (από το 2019) ποσοστά και τις εκλογές να κρίνονται στις 8 Οκτωβρίου στον πρώτο γύρο των εκλογών κατά τον οποίο είναι πλέον βέβαιο ότι θα έχουμε δήμαρχο.

Του Λάζαρου Μάμαλη