Οι «μιλένιαλ» ψάχνουν χαραμάδα διαφυγής

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Στις εκλογές του περασμένου Μαΐου καταρρίφθηκε το κάστρο της πιτσιρικαρίας του ΣΥΡΙΖΑ. Τα νέα παιδιά, από 17 ετών έως 24 που ψήφισαν για πρώτη φορά, επέλεξαν τη Νέα Δημοκρατία εν αντιθέσει με τις προηγούμενες εκλογές της μνημονιακής περιόδου, που η αντίστοιχη ηλικιακή ομάδα, επέλεγε σταθερά τον ΣΥΡΙΖΑ δίνοντάς του συντριπτικά ποσοστά.

Σύμφωνα πάντα με την ανάλυση των exit poll στους ψηφοφόρους ηλικίας 17 εως 24 ετών πρώτη αναδεικνύεται η ΝΔ με ποσοστό 30,5% και ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με 25,6%.

Δεν είναι όμως μόνο οι πιτσιρικάδες που εμφανίζονται απογοητευμένοι αλλά και οι λίγο μεγαλύτεροι απ’ αυτούς. Οι λεγόμενοι  «μιλένιαλ», όπως έχει επικρατήσει να αποκαλούνται σε διεθνείς έρευνες, δηλαδή,  οι νέοι που γεννήθηκαν τις δύο τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα.

Είναι οι αυτοί που μετρούν αρκετά χρόνια δουλειάς -ή ανεργίας- στην πλάτη τους μέχρι όσους μόλις ενηλικιώθηκαν και σπουδάζουν ή εισέρχονται στην αγορά εργασίας,  που ψάχνουν μια χαραμάδα πρόσβασης σε ένα γκρίζο εργασιακό τοπίο, με καθηλωμένους μισθούς και υψηλή ανεργία, που πλήττει διπλά τους νέους και τριπλά τις νέες γυναίκες.

Είναι το πλέον νευραλγικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Είναι το αύριο της χώρας. Ένα αύριο που είτε το διώχνουμε στο εξωτερικό ελλείψει ευκαιριών στον τόπο μας, είτε το συνθλίβουμε στις μυλόπετρες των παθογενειών που κυριαρχούν στη χώρα μας.

Οι «μιλένιαλ» ψάχνουν τη χαραμάδα της διαφυγής από το σημερινό γκρίζο αναπροσαρμόζοντας τις πολιτικές τους επιλογές ευελπιστώντας ότι πράγματι θα δημιουργηθούν οι όροι και προϋποθέσεις για την απελευθέρωση της δημιουργικότητάς τους.