Γράφει ο/η Λάζαρος Μάμαλης
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις. (Κ.Π. Καβάφης). Τι θα γένουμε χωρίς τα μνημόνια; Τι θα κάνουμε χωρίς την τρόικα και τους θεσμούς;
Έχει δίκιο ο ποιητής. Όλοι αυτά ήταν μια λύση ή καλύτερα μια δικαιολογία για να γίνουν αυτά όχι που έπρεπε αλλά αυτά που ήθελαν. Ήθελαν να μας φτωχοποιήσουν και το πέτυχαν. Ήθελαν να απαξιώσουν ιδιοκτησίες και το έκαναν. Ήθελαν να ρημάξουν την αγορά εργασίας και τα κατάφεραν. Όλα αυτά προφανώς και εξυπηρετούν κάποια συμφέροντα. Απ’ αυτά δεν κέρδισε η χώρα αλλά εκείνοι που κερδοσκοπούν σε βάρος της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Αυτά ήθελαν και τα πέτυχαν αυτά που έπρεπε δεν τα έκαναν. Ποια ήταν αυτά; Πρώτα και κύρια μεταρρυθμίσεις για ένα αποτελεσματικό κράτος. Τέτοιες δεν έγιναν εκτός από κάποια… πασαλείμματα.
Από ‘δω και πέρα στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Αλήθεια υπάρχει κάποιος σοβαρός άνθρωπος που πιστεύει ότι υπάρχει κάποιο σοβαρό σχέδιο για την επόμενη μέρα; Τι είπε χθες ο πρωθυπουργός ότι η Ιθάκη είναι μόνο η αρχή. Για τι ακριβώς; Για την ίδια ατελέσφορη πορεία χωρίς πυξίδα και χωρίς σαφή προορισμό.
Είναι βέβαιο ότι θα ακούσουμε πολλά αυτές τις ημέρες ένθεν – κακείθεν. Για το ποιος μας έβαλε στο μνημόνια, ποιος παρέτεινε την παραμονή μας σ’ αυτά και το ποιος μας έβγαλε. Τι δεν θα ακούσουμε. Πέντε – έξι σοβαρές αιτίες για τις γενεσιουργές αιτίες αυτής της μακροχρόνιας κρίσης και το κυριότερο, δυο – τρεις σοβαρές προτάσεις με σαφή οδικό χάρτη για την επόμενη μέρα.