Λίφτινγκ στο παζάρι…

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Το παζάρι των Τρικάλων είναι το παζάρι των Τρικάλων. Τελεία και παύλα… Μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει, μπορεί κάποιοι να το ειρωνεύονται, μπορεί κάποιοι να το περιφρονούν, μπορεί κάποιοι να το θεωρούν ένα αναχρονιστικό θεσμό αλλά όλοι ή αν όχι όλοι, οι περισσότεροι την κάνουμε τη βόλτα μας στο παζάρι.

Κάτι οι θύμησες από τα παιδικά μας χρόνια, κάτι ο κόσμος που πάει και έρχεται, κάτι τα σουβλάκια, η μπαλαρίνα και ο χαλβάς, το παζάρι είναι γεγονός για τα Τρίκαλα.

Είναι κομμάτι της παράδοσης της πόλης που μετρά κοντά στα 150 χρόνια.

Αυτός ο θεσμός δεν καταργείται. Τουλάχιστον στις συνειδήσεις των Τρικαλινών όπου βρίσκεται βαθιά ριζωμένος.

Αυτός ο θεσμός όμως, θέλει λίφτινγκ. Θέλει κάτι από τη νέα εποχή. Το πάρτυ που έκαναν τα παιδιά (LUNA PARK project vol.2) υπό την αιγίδα του δήμου, την περασμένη Κυριακή ήταν μια καλή ιδέα. Μόνο που δεν φτάνει αυτό. Θέλει κάτι ή μάλλον καλύτερα πολλά ακόμη για να μεταβεί η εμποροπανήγυρη  στη νέα εποχή. Αυτή που υπηρετεί ο σχεδιασμός για την εξωστρεφή και καινοτόμα πόλη ο οποίος ξεκίνησε πριν από κάποια χρόνια και υπηρετείται, έστω με διαφορετικές προσεγγίσεις, απ’ όλες τις δημοτικές αρχές των τελευταίων δεκαπέντε – είκοσι ετών.

Αυτό το… κάτι που θέλει η ετήσια εμποροπανήγυρη  για ένα γενναίο λίφτινγκ που θα ακουμπά στην παράδοση αλλά θα κοιτά στο μέλλον ίσως θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης. …Στο Δημοτικό Συμβούλιο ή όπου αλλού μπορεί να γίνει μια τέτοια συζήτηση με πνεύμα ανοιχτό.