Ο λαϊκισμός δεν απαγορεύεται αλλά ηττάται στην πράξη

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Ο Ιταλός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ματαρέλα απέρριψε τον προτεινόμενο από την συγκυβέρνηση του Κινήματος των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας του Βορά υπουργό Οικονομικών Σαβόνα, οδηγώντας σε κατάρρευση το κυβερνητικό εγχείρημα.

Ο ίδιος είχε συγκεκριμένους λόγους που το έκανε αυτό. Ο κ. Σαβόνα είναι κάτι σαν τον «δικό μας» τον Βαρουφάκη  επιχειρηματολογώντας στο παρελθόν υπέρ ενός σχεδίου  έκδοσης παράλληλου νομίσματος.

Ο κ. Ματαρέλα ασκώντας τα συνταγματικά του καθήκοντα (σύμφωνα με το Σύνταγμα μπορεί να αρνείται τον διορισμό υπουργών) θέλησε να προστατεύσει την Ιταλία από ένα ανεξέλεγκτο ξεπούλημα ομολόγων, που θα μπορούσε να την οδηγήσει σε οικονομική κατάρρευση, ή ακόμα και έξω από το ευρώ, χωρίς αυτό να αποτελεί τον επίσημο στόχο κανενός από τα δυο λαϊκιστικά κόμματα.

Το ερώτημα είναι αν έπραξε ορθά. Την απάντηση θα δώσει η ιστορία ωστόσο, μπορούμε να την ψηλαφήσουμε από τώρα, με βάση τις δικές μας οδυνηρές εμπειρίες. Φανταστείτε ο Έλληνας Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος να μην είχε υπογράψει το Προεδρικό Διάταγμα για την προκήρυξη του δημοψηφίσματος τον δραματικό Ιούλιο του 2015 που ήταν στο πλαίσιο των συνταγματικών του καθηκόντων. Οι εξελίξεις θα ήταν εντελώς διαφορετικές απ’ αυτές που ακολούθησαν του εμβληματικού για τους υποστηρικτές του «όχι» στο δημοψήφισμα που οι ίδιοι αναγκάστηκαν να κάνουν, λίγες μέρες μετά,  «ναι» αλλάζοντας άρδην την πολιτική τους.

Ο λαϊκισμός στην Ελλάδα δοκιμάστηκε με οδυνηρά για την οικονομία αποτελέσματα οπότε και συρρικνώθηκε. Στο πλαίσιο της Δημοκρατίας όμως, υπάρχουν ιστορικοί περίοδοι που θα πρέπει να γίνει κι αυτό για να ανοίξει η βαλβίδα της κοινωνικής εκτόνωσης.

Στην Ιταλία, ο κ. Ματαρέλα αποφάσισε να γράψει την ιστορία ο ίδιος.

Ωστόσο, πιστεύοντας ότι θα σώσει τη χώρα του από μια επώδυνη για την οικονομία περιπέτεια κάποιων μηνών, όπως συνέβη στη χώρα μας κατά την πρώτη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, στην ουσία δίνει το δικαίωμα στον λαϊκισμό να βαδίσει ακάθεκτος  στις επόμενες εκλογές, με ψευδοσυνθήματα υπέρ της δημοκρατίας και της αποδέσμευσης της Ιταλίας από τον «γερμανικό οικονομικό ζυγό» και  το τίμημα που θα πληρώσει τότε  η γειτονική χώρα θα είναι πολύ βαρύτερο.