Παρουσιάζεται το βιβλίο του Στέφανου Νταλάση για τον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’50

Γράφει ο/η

Λάζαρος Μάμαλης

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών συνδιοργανώνουν την παρουσίαση του βιβλίου του Δρ Στεφάνου Νταλάση με θέμα: “Κοινωνία, θρησκεία και πολιτισμός, στον Ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ‘50”. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα Τάκης Κανελλόπουλος του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Λιμάνι) , το Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018 στις 12.00 π.μ.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει: Χαιρετισμοί: Ορέστης Ανδρεαδάκης, Διευθυντής Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Γρηγόρης Βαρδαρινός, Εκπρόσωπος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν: Ιωάννης Πέτρου, Ομότιμος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Α.Π.Θ. Χρυσόστομος Σταμούλης, Καθηγητής Θεολογίας Α.Π.Θ. Παναγιώτης Ιωσηφέλης, Αν. Καθηγητής και Πρόεδρος Τμήματος Κινηματογράφου Α.Π.Θ.

Για το βιβλίο ο συγγραφέας Στέφανος Νταλάσης αναφέρει τα εξής:

Στο βιβλίο “Κοινωνία, θρησκεία και πολιτισμός στον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ‘50″(που αποτελεί πολύχρονη έρευνα και διδακτορική διατριβή), επιχειρούμε μέσα από διαθεματική και διεπιστημονική προσέγγιση την ανασύνθεση της “εν κινήσει” κοινωνικής και πολιτισμικής εικόνας.
Το βιβλίο αποτελεί μια σύνθετη θεώρηση του νεοελληνικού πολιτισμού, με βάση τον ελληνικό κινηματογράφο. Μια κιβωτός πολιτισμού, που συνθέτει σ’ ένα πολύχρωμο μωσαϊκό, εικόνες, στιγμές, βιώματα, αισθήματα, όνειρα, επιθυμίες, πόθους, πάθη, απόψεις του νεοελληνικού βίου, της νεοελληνικής κοινωνίας και του νεοελληνικού πολιτισμού.
Στην έρευνά μας συνδέουμε τα δρώμενα του φιλμικού κόσμου με τα δρώμενα της κοινωνικής και πολιτισμικής πραγματικότητας, μέσα από τις σχετικές βιβλιογραφικές αναφορές και από τις έρευνες και μελέτες, που έχουν γίνει για την ελληνική κοινωνία και τον ελληνικό πολιτισμό.
Εν κατακλείδι, στην μελέτη μας, επιχειρούμε μια προσπάθεια ενοποίησης του τεμαχισμένου καθρέπτη της κοινωνικής και πολιτισμικής πραγματικότητας, μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες. Ενδεχομένως να μην είναι δυνατή η συγκόλληση των επιμέρους κομματιών, ώστε να έχουμε πλήρη και ολόκληρη την κοινωνική και πολιτισμική εικόνα. Ωστόσο όμως, τα κομμάτια του πάζλ της κινηματογραφικής κοινωνίας ενώνονται, μορφοποιούνται και σχηματίζουν ένα μωσαϊκό, που αν και ασπρόμαυρο είναι ζωντανό και πολύχρωμο και αντανακλά την κοινωνική εικόνα, τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του. Εξάλλου, η κάθε ταινία, από μόνη της δεν είναι μόνο ένα κομμάτι ενός συνολικού (κοινωνικού) καθρέπτη, αλλά αποτελεί ένα αυτόνομο και ολοκληρωμένο κάδρο μιας (φιλμικής) κοινωνίας.