Πασαρέλα υποψηφίων ευρωβουλευτών…

Γράφει ο/η

newsroom

Τι μπορείς να καταλάβεις από μια χειραψία ή έστω από μια ολιγόλεπτη… διάλεξη υποψηφίου ευρωβουλευτή; Τίποτα ή σχεδόν τίποτα… Υποψήφιοι ευρωβουλευτές όλων των κομματικών αποχρώσεων πάνε και έρχονται στην πόλη τις τελευταίες ημέρες για να μαζέψουν κανένα σταυρό.

Όσοι δεν είναι αναγνωρίσιμοι, δηλαδή, δεν είναι ποδοσφαιριστές, ηθοποιοί, τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι ή έστω προβεβλημένοι (από τα τηλεοπτικά κανάλια) δημοσιογράφοι, δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα να τους μάθουμε.  Να γίνουν κι αυτοί αναγνωρίσιμοι. Όσοι πάλι είναι αναγνωρίσιμοι, προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν αυτή την αναγνωρισιμότητα σε ψήφους. Επί της ουσίας όμως;

…Επί της ουσίας τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Οι περισσότεροι από δαύτους αρκούνται στην… πασαρέλα.  Δεν λένε κάτι της προκοπής για το βασικό ρόλο που καλούνται να υπηρετήσουν, (αν εκλεγούν), ως ευρωβουλευτές. Και δε λένε όχι γιατί απαραιτήτως δεν έχουν κάτι να πουν αλλά δεν υπάρχει ο χώρος και χρόνος. Στον ένα, άντε στους δύο μήνες της προεκλογικής περιόδου θα πρέπει να γυρίσουν μία και δύο φορές όλοι την Ελλάδα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων προλαβαίνουν να σφίξουν μόνο χέρια άντε και δυο – τρεις κουβέντες στα ραδιόφωνα και στις τοπικές τηλεοράσεις.

Η συγκεκριμένη πραγματικότητα, αναμένεται να αποτυπωθεί και στην ποιότητα της ελληνικής αποστολής στην επόμενη Ευρωβουλή. Και επειδή, το κακό έχει παραγίνει από την επομένη των ευρωεκλογών θα πρέπει να ανοίξει μια ουσιαστική συζήτηση για αλλαγή του τρόπου εκλογής των ευρωβουλευτών. Δε λέμε να επιστρέψουμε στις λίγες με τους… κολλητούς των πολιτικών αρχηγών αλλά η κατάτμηση της χώρας σε εκλογικές περιφέρειες στις οποίες θα εκλέγονται ευρωβουλευτές ίσως θα ήταν μία ενδιαφέρουσα λύση. Για παράδειγμα, η Θεσσαλία να έχει τον δικό της ή τους δικούς της ευρωβουλευτές. Οι υποψήφιοι θα είχαν το χρόνο να παρουσιαστούν αξιοπρεπώς στο εκλογικό σώμα και βέβαια οι πολίτες θα μπορούσαν να αξιολογήσουν επαρκέστερα το έργο τους.