Θεσσαλικό Θέατρο: «Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια»

Γράφει ο/η

newsroom

Το Θεσσαλικό Θέατρο έχει την τιμή και τη χαρά να ανεβάζει ένα έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη που  δίκαια θεωρείται ο πατέρας του μεταπολεμικού νεοελληνικού θεάτρου. Το έργο του   Η ΣΤΕΛΛΑ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΝΤΙΑ – που υπήρξε η βάση για το σενάριο της Στέλλας με τη Μελίνα Μερκούρη – προηγείται της εποχής του και φτάνει σε μας ανατριχιαστικά  σύγχρονο, μιας και το αίτημα της ατομικής ελευθερίας, ιδιαίτερα της γυναίκας σήμερα, ακυρώνεται απ΄τη βία που ασκείται απέναντί της. Η αντίφαση ελευθερία και δέσμευση στις ανθρώπινες σχέσεις και κυρίως στον έρωτα μοιάζει αιώνια και άλυτη.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γράφει τη Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια  το 1954. Το 1954, η μετεμφυλιακή Ελλάδα μετρά ακόμη τις πληγές της προσπαθώντας να ανιχνεύσει μια νέα, σύγχρονη ταυτότητα. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ανακαλύπτει σταδιακά τη δική του φωνή μέσα από τα ανεξίτηλα τραύματα του Μαουτχάουζεν, ενώ μαγεύεται από τον κόσμο του θεάτρου ως πιστός θαμώνας του Θεάτρου Τέχνης. Η γνωριμία του με τη Μελίνα Μερκούρη και ο χειμαρρώδης και αυθεντικά ασυμβίβαστος χαρακτήρας της, του παρέχουν πολύ σύντομα το υλικό για να δημιουργήσει τη Στέλλα.

H Στέλλα τραγουδάει στην ταβέρνα της Μαρίας μαζί με την Αννέτα. Η Μαρία, αν και μια γυναίκα τσακισμένη, τις προστατεύει σα μάνα. Η Στέλλα διεκδικεί παθιασμένα την ελευθερία της αλλά όταν ερωτεύεται το Μίλτο, δέχεται να τον παντρευτεί  από φόβο μην τον χάσει. Όταν όμως φτάνει η ώρα του γάμου δεν μπορεί να κάνει το μεγάλο βήμα και φεύγει. Ακολουθεί η καταστροφή.  Ο Καμπανέλλης μέσα από τον καμβά του μελοδράματος εστιάζει στο θέμα του αυτοπροσδιορισμού του ανθρώπου και κυρίως της γυναίκας και τους καταναγκασμούς των κοινωνικών ρόλων.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Ζούμε σε μια εποχή που οι γυναικοκτονίες, ιδιαίτερα αυτές που γίνονται μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, αυξάνουν καθημερινά. Το 2013 ήταν η η πρώτη αιτία θανάτου γυναικών στις ηλικίες 16-44 χρονών.  Η θέση  της γυναίκας  από την Ινδία ως το Μεξικό,  και από την Κύπρο έως την Αμερική είναι το εύκολο θύμα.  Αυτό δυστυχώς κάνει την παράσταση επίκαιρη.

Η παράσταση  εστιάζει σ έναν έναν κόσμο όπου το φαίνεσθαι σκοτώνει κάθε χαρά της ζωής. Η γυναίκα είναι ο πρώτος και ο πιο εύκολος στόχος. Οι ελπίδες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων  γίνονται συντρίμμια και ο ερωτικός πόθος εφιάλτης…

Δεν πρόκειται για τον μεταπολεμικό κόσμο, αλλά για τη  βιαιότητα του συγχρονου κόσμου.

Ταυτότητα Παράστασης:

Σκηνοθεσία:  Κυριακή Σπανού

Σκηνικά: Ολυμπία Σιδερίδου

Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου

Μουσική: Κώστας Βόμβολος

Κίνηση: Μάχη Αγγελούλη

Φωτισμοί:  Ζωή Μολυβδά Φαμέλη

Σχεδιασμός Βίντεο: Δημήτρης Ζάχος

Οπερατέρ: Παύλος Λύγουρης

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Ειρήνη Ζγούρη, Κωνσταντίνα Τσαμπίρα

Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Όσσα

Φωτογραφίες:  Γιάννης Χατζηαντωνίου

Τρέιλερ:  Life of Film Productions

Παίζουν αλφαβητικά:

Στέλλα Γκίκα, Τάσος Δημητρόπουλος, Χρίστος Κορδελάς, Μαρσέλα Λένα, Ηλέκτρα Μαγγίνα, Αθηνά Σακαλή, Ηρακλής Τζαφέτας.

Η παράσταση είναι κατάλληλη για παιδιά άνω των 13 ετών.